Nieuwe lens kopen? Tussen gelijk klinkende namen, cryptische achtervoegsels en enorme prijsverschillen is er veel ruimte voor verwarring - dus hier is een kort overzicht van waar je aan moet denken.
Niet al het volgende is van toepassing op alle lenzen, en de afwezigheid van een van deze kenmerken van een bepaalde optiek betekent niet dat dit niet het juiste model is om voor te gaan. Desalniettemin is het de moeite waard om snel de punten op de volgende pagina's door te nemen om ervoor te zorgen dat u niet voor onaangename verrassingen komt te staan bij de aanschaf van een nieuwe lens.
1. Focusopties
De meeste lenzen bieden zowel handmatige scherpstelling als autofocusopties, maar sommige goedkopere lenzen zijn mogelijk alleen handmatige scherpstelling. Er zou een schakelaar aan de zijkant van de lens moeten zitten waarmee je tussen beide kunt kiezen (hoewel deze enigszins verwarrend kunnen worden bestempeld).
De meeste lenzen van de grote merken - Canon en Nikon, maar ook externe fabrikanten zoals Sigma en Tamron - zullen in staat zijn tot autofocus. Bijzonder goedkope en dure lenzen van externe fabrikanten zijn meestal degene die waarschijnlijk alleen handmatig worden scherpgesteld, dus zorg ervoor dat u dit controleert als een van deze lenzen u aanspreekt.
2. Compatibiliteit met uw huidige (en toekomstige) camera
Lenzen zijn meestal ontworpen om te worden gebruikt met full-frame camera's of met kleinere APS-C-sensoren. Dat betekent niet noodzakelijk dat u geen lenzen kunt gebruiken die voor elkaar zijn ontworpen, maar u hebt voor elke combinatie een andere effectieve brandpuntsafstand.
Om de zaken nog ingewikkelder te maken, is de situatie niet bij elk merk hetzelfde. Nikon's full-frame camera's accepteren bijvoorbeeld meestal ook lenzen die zijn ontworpen voor de kleinere DX-formaat (APS-C) sensor, terwijl de full-frame modellen van Canon niet de gelijkwaardige optica accepteren in Canons eigen assortiment.
Hier is een kort overzicht van wat lenzen uit elk assortiment mogelijk maken:
Canon
EF-lenzen - ontworpen voor full-frame behuizingen, maar ook compatibel met APS-C-sensorbehuizingen
EF-S-lenzen - alleen compatibel met APS-C-behuizingen
Nikon
FX-lenzen - ontworpen voor full-frame behuizingen, maar ook compatibel met APS-C-sensorbehuizingen
DX-lenzen - ontworpen voor APS-C-body's maar ook compatibel met moderne full-frame Nikon-body's met een lagere resolutie
Sigma
DG-lenzen - ontworpen voor full-frame-behuizingen maar ook compatibel met APS-C-sensorbehuizingen
DC-lenzen - ontworpen voor APS-C-behuizingen, maar ook compatibel met sommige andere moderne full-frame-behuizingen met een lagere resolutie
Tamron
Di-lenzen - ontworpen voor full-frame behuizingen maar ook compatibel met APS-C sensorbehuizingen
Di II-lenzen - ontworpen voor APS-C-behuizingen, maar ook compatibel met sommige andere moderne full-frame-behuizingen met een lagere resolutie
Pentax
FA-lenzen - ontworpen voor full-frame-behuizingen maar ook compatibel met APS-C-sensorbehuizingen
DA-lenzen - ontworpen voor APS-C-behuizingen maar kunnen ook worden gebruikt op de full-frame Pentax K-1-body met een lagere resolutie
3. Maximaal diafragma
Het maximale diafragma van de lens bepaalt in hoeverre je de opening erin kunt vergroten (waardoor het licht passeert). Grote diafragmaopeningen maken fotograferen bij slechte lichtomstandigheden gemakkelijker en helpen u een onderwerp te isoleren van andere elementen in de scène, maar deze lenzen kunnen duur zijn.
Maximaal diafragma wordt altijd genoemd in de naam van de lens. De manier om dit te controleren, is door naar de afbeelding na de f of f / in de naam van de lens, of de 1: op de lens zelf. De Nikon lens hierboven heeft bijvoorbeeld een maximaal diafragma van f / 1.4.
4. Constant of variabel maximaal diafragma
Prime-lenzen - dat wil zeggen die met één brandpuntsafstand - hebben slechts één maximaal diafragma, omdat ze alleen altijd bij dezelfde brandpuntsafstand kunnen worden gebruikt.
Zoomlenzen reizen ondertussen heen en weer tussen verschillende brandpuntsafstanden, en veel hebben een ander maximaal diafragma aan de groothoekzijde dan aan de telefoto. Meestal kunt u bij langere brandpuntsafstanden niet een zo groot diafragma gebruiken als aan de groothoekzijde, en dit kan het moeilijker maken om een bepaalde opname te maken.
Dit staat bekend als een 'variabel' maximaal diafragma, aangezien het verandert volgens uw brandpuntsafstand. Het tegenovergestelde hiervan is een 'constant' maximaal diafragma, omdat het maximale diafragma dat u kunt gebruiken constant blijft - en dit is gebruikelijk bij duurdere zoomlenzen.
De manier om te controleren of een zoomlens een variabel of constant maximaal diafragma heeft, is door te zien wat er direct achter de brandpuntsafstand in de naam van de lens staat. Een cijfer na de brandpuntsafstand betekent constant en twee betekent variabel. De Canon EF 24-70mm f / 2.8L II USM heeft bijvoorbeeld een constant maximaal diafragma en de Canon EF 28-135mm f / 3.5-5.6 IS USM heeft een variabel diafragma.
5. Beeldstabilisatie
Als de camera waarop u uw lens gaat gebruiken geen beeldstabilisatie biedt, kunt u dit in uw lens overwegen. Dergelijke lenzen hebben meestal een kleine premie, maar het is zo'n waardevol hulpmiddel dat het de moeite waard is om te kopen als je kunt.
6. Weerbestendigheid
Als je van plan bent om een lens onder zwaardere omstandigheden te gebruiken, controleer dan of de lens weersbestendig is. Dit betekent dat het is ontworpen met afdichtingen op elk punt waar water en stof kunnen binnendringen om te voorkomen dat deze naar binnen komen. Het voorste element wordt doorgaans behandeld met een coating die is ontworpen om stof, water en vuil af te weren. Zorg er natuurlijk voor dat uw camera ook weersbestendig is!
7. Lensversie
Het is gebruikelijk dat fabrikanten hun meest populaire lenzen in de loop van de tijd bijwerken met nieuwe versies, en deze worden meestal aangegeven met een II of III achter hun titel.
Nieuwe versies hebben misschien dezelfde titel als de vorige, maar ze bieden doorgaans herziene optische constructies en betere focusseermotoren. Misschien vindt u zelfs nieuwere versies die zijn uitgerust met functies zoals beeldstabilisatie.
8. Grootte en gewicht
Sommige lenzen voelen misschien niet zo zwaar aan wanneer u ze voor het eerst oppakt, maar u kunt er anders over denken als u ze een hele dag gaat dragen.
Weet u niet zeker of een lens te zwaar is? Overweeg om het voor een dag te huren bij een gerenommeerde winkelier of een verhuurbedrijf om een beter idee te krijgen van hoe het is om te gebruiken met uw specifieke lichaam.
9. Lenscoatings en speciale elementen
Fabrikanten hebben de neiging om speciale lenscoatings te reserveren om de beeldkwaliteit voor hun meer geavanceerde lenzen hoog te houden. Canon gebruikt bijvoorbeeld Super Spectra-coatings voor een reeks van zijn lenzen, maar reserveert zijn SubWavelength Structure Coating (SWC) voor sommige van zijn duurdere optieken.
Op dezelfde manier gebruikt Nikon Super Integrated Coatings voor al zijn Nikkor-lenzen, maar de Nano Crystal Coat-technologie, waarvan de aanwezigheid gemakkelijk kan worden opgemerkt door de grote 'N'-badge op de lens, wordt alleen gebruikt in professionelere lenzen.
Het ontbreken hiervan betekent natuurlijk niet dat een lens niet goed is, maar als je deze ziet, bevestigt het dat dit een lens is die de fabrikant zou willen gebruiken voor gebruikers die de allerbeste beeldkwaliteit nodig hebben.
De meeste lenzen zijn ontworpen met asferische en lage dispersie-elementen om aberraties uit de beelden te houden, maar geavanceerdere lenzen kunnen ook fluoriet bevatten.
Het is bekend dat dit bijzonder effectief is bij het bestrijden van chromatische aberratie, in die mate dat een enkel fluorietelement de plaats kan innemen van een aantal andere elementen, wat helpt om de grootte en het gewicht te verminderen.
Pas op voor Canons roodgerande 'L'-lenzen, die allemaal gebruik maken van synthetisch fluoriet, evenals Nikon-lenzen met FL in de titel. Sigma gebruikt ook de term FLD, die verwijst naar het gebruik van elementen die dezelfde optische eigenschappen hebben als fluoriet.