De Leica Q2 Monochrom (en de reguliere Q2) maken geen deel uit van Leica's reguliere camerareeks. Het lijkt qua ontwerp en publiek misschien het dichtst bij het Leica M-assortiment, en de Summilux-lens draagt dezelfde naam als sommige legendarische M-lenzen, maar dit is een compactcamera met een elektronische zoeker en een vaste lens, en is ongeveer even ver verwijderd van de M afstandsmeterontwerp zoals u kunt krijgen.
De Leica Q2 is ontworpen voor fotografen die graag de beperkingen en creatieve beperkingen van een lens met vaste brandpuntsafstand omarmen in ruil voor een uitgeklede manier om beelden te zien en samen te stellen, gecombineerd met enkele van de beste technieken in de camerawereld.
U koopt geen Leica Q2 om de meeste functies voor uw geld te krijgen. En dat geldt zeker voor de Leica Q2 Monochrom, die nog een ander modern gemak - kleur - wegneemt in zijn streven naar een klassieke fotografische ervaring.
De Summilux 28mm f / 1.7 deelt dezelfde naam als een reeks Leica M-afstandsmeterlenzen, maar het is in feite een heel andere lens met ingebouwde autofocus en beeldstabilisatie - Leica's M-lenzen hebben geen van beide.
De Q2 heeft ook een elektronische zoeker door de lens in plaats van het Leica M-serie afstandsmetersysteem. Het lijkt een beetje op een Leica M (en kost bijna evenveel), maar de Leica Q2 is in feite een door en door moderne compacte digitale camera.
Specificaties
Sensor: 47,3 MP full-frame monochrome sensor
Beeldprocessor: Maestro
AF-punten: Contrast-AF met 225 velden en gezichtsherkenning
ISO-bereik: 100 tot 100.000 (50.000 voor video)
Video: Uncropped 4K UHD tot 30p
Zoeker: EVF, 3,68 m dots, 100% dekking
Geheugenkaart: 1x SD / SDHC / SDXC UHS II
LCD: 3-inch vast touchscreen, 1,04 m dots
Max. Uitbarsting: 10 fps
Connectiviteit: Wifi
Grootte: 130 x 80 x 91,9 mm
Gewicht: 734 g (met batterij)
Belangrijkste kenmerken
De Leica Q2 Monochrom heeft een full-frame 47,3 MP monochrome sensor zonder kleurenfilterarray, waardoor hij helemaal niet in staat is om beelden in kleur vast te leggen. Het soort gebruiker dat deze camera in overweging neemt, zal daar niet van worden verbaasd - ze zullen een andere camera hebben om in kleur te werken.
Ondanks de hoge resolutie heeft de sensor ook een hoge maximale gevoeligheid van ISO 100.000 (ISO 50.000 voor video). Leica zegt dat zijn monochrome sensor een dynamisch bereik heeft van 13 EV, 2 EV beter dan het dynamische bereik van 11 EV van de gewone Leica Q2. Het kan ook afbeeldingen vastleggen met maximaal 10 fps.
Dit kan een lens met een vaste brandpuntsafstand zijn, maar Leica heeft ingebouwde 35 mm, 50 m en 75 mm ‘digitale’ brandpuntsafstanden, compleet met heldere lijnkaders in de zoeker wanneer deze worden geactiveerd. Dat klinkt misschien niet aantrekkelijk, maar met 47 MP op de tap heeft een bijgesneden afbeelding nog steeds veel details - en het is alleen de JPEG.webp die wordt bijgesneden, alsof deze ook is ingesteld voor onbewerkte opname, slaat de Leica een niet-bijgesneden DNG-bestand op naast
Het scherpstellen gebeurt via een contrast-AF-systeem met 225 gebieden met gezichtsherkenning, en Leica beweert dat de camera kan scherpstellen in slechts 0,15 seconde. Hoewel er ook een handmatige scherpstelmodus is geactiveerd via een ontspanknop op de lens, en er is een vrij brede en nauwkeurige scherpstelafstandsschaal, met handige scherptediepte-markeringen voor hyperfocale scherpstelling en zonefocus.
Het is interessant dat Leica de Q2 Monochrom-videomogelijkheden heeft gegeven. Het kan 4K-video opnemen met 30p of Full HD met maximaal 120p.
De lens heeft een macromodus voor scherpstellen van dichtbij tot op een afstand van 17 mm, die wordt geactiveerd door aan een ring aan de basis te draaien. Wanneer je dit doet, komt er een nieuwe, nauwkeurigere focusafstandsschaal in beeld, wat een leuke bijkomstigheid is.
De Leica Q2 Monochrom heeft een behuizing van magnesiumlegering en P52 stof- en spatbescherming. Het is ontworpen om discreet te zijn, en er is geen Leica red dot-logo aan de voorkant - hoewel je er wel een kort op het achterscherm ziet wanneer je het apparaat uitschakelt.
Een bijzonder leuke bijkomstigheid is dat het menusysteem is aangepast voor de monochrome versie, zodat je in plaats van de normale kleurmodi van Leica nu monochrome toning-opties krijgt.
Bouw en gebruik
Je zou niet zeggen dat de Q2 Monochrom is gevormd om precies in de menselijke hand te passen. Net als de M-modellen van Leica heeft het een eenvoudige rechthoekige vorm met voldoende grip (mede dankzij een geschulpte duimsteun op de rug) maar niet veel. U wilt deze camera met een riem dragen.
De bedieningselementen zijn minimaal maar effectief. De lens heeft een duidelijk gemarkeerde diafragmaring, plus een ‘A’ -instelling voor automatische diafragmaselectie. Bovenop zit een sluitertijdring, ook met een 'A'-instelling. Als u beide op ‘A’ instelt, krijgt u automatische belichting van het programma; anders zet je de ene op ‘A’ en pas je de andere aan om diafragma- of sluitertijdvoorkeuze te krijgen. Of u kunt de belichting natuurlijk handmatig instellen.
Rondom de achterkant zit een vast achterscherm dat niet eens een kantelverstelling, drie knoppen en een kleine vierwegbesturing heeft. Dit oogt en voelt vrij klein aan, maar heeft een zeer stevige, precieze werking.
Er is een kleine ongemarkeerde knop aan de achterkant die u kunt gebruiken om door de optionele 'zoom'-instellingen te bladeren, en bovenop zijn er nog twee ongemarkeerde functieknoppen. U drukt deze één keer in om die functie te activeren, of houdt enkele ogenblikken ingedrukt om te kiezen voor welke functie ze worden gebruikt.
Dit is zoveel eenvoudiger en intuïtiever dan de vervelende installatieschermen waar andere cameramakers op staan. In feite is de hele interface van de Leica zowel duidelijk als efficiënt. Een druk op de Menu-knop opent een scherm met snelle instellingen en als je meer menu-opties nodig hebt, scrol je gewoon naar die optie. Waarom twee knoppen gebruiken als u er ook een kunt gebruiken? Wat Leica zijn interfaceontwerpers ook betaalt, ze zijn het waard!
Veel bedieningselementen zijn niet gelabeld, maar je leert en onthoudt heel snel wat alles doet. De elektronische zoeker en het achterscherm zijn beide uitstekend en geven dezelfde rijke, dichte monochromatische tonen weer die door de sensor worden vastgelegd.
De sluiteractie verdient een speciale vermelding omdat hij EXTREEM stil en zacht is. Er is geen spiegelmechanisme om geluid te maken en omdat de lens niet uitwisselbaar is, heeft Leica - we begrijpen het - een bladsluiter in de lens kunnen gebruiken in plaats van een grotere en luidruchtigere spleetsluiter.
Prestatie
Het belangrijkste punt van de Q2 Monochrom (en de vorige M10 Monochrom) is dat de monosensor niet alleen een zinloze beperking is. Met een monochrome sensor is er geen gegevensinterpolatie of een 'demosaicing'-proces dat details verzacht, aangezien kleuren worden gereconstrueerd uit aangrenzende pixels.
Dit betekent in principe niet alleen scherpere details, maar ook minder ruis en een betere beeldkwaliteit, maar ook minder ruis - vooral als je graag rode, gele of groene 'contrast'-filters gebruikt om de manier waarop verschillende kleuren zich vertalen in tinten te veranderen. van grijs. Met een gewone kleurensensor kan al snel achtergrondruis in de afzonderlijke kleurkanalen verschijnen; met een monochrome sensor (je hebt ouderwetse lensfilters nodig), gebeurt dit niet.
Feit is dat beelden uit de echte wereld van de Leica Q2 Monochrom behoorlijk opmerkelijk zijn. De Summilux-lens levert een scherpte van rand tot rand die zo consistent is dat als er een druppel is, het moeilijk is om deze met het blote oog te zien. Bij lage ISO's is er niet alleen een afwezigheid van ruis, maar ook geen van de kleine randartefacten die je krijgt met gewone Bayer-sensoren.
Bij hoge ISO's is de Q2 Monochrom behoorlijk opmerkelijk. Leica lijkt de verwerking te hebben afgestemd om een meer filmachtig korrelpatroon te leveren, zodat zelfs als het geluidsniveau toeneemt, de ruis zelf veel minder hinderlijk is. We hebben nachtopnames gemaakt uit de hand bij ISO 25.000 en ISO 100.000. De ISO 25.000 opnames zijn erg scherp, vol scherpe details en hebben een aantrekkelijke granulariteit. We zouden zonder aarzelen op deze instelling fotograferen. Bij ISO 100.000 zijn de details verminderd en zul je niet veel schaduwdetail kunnen herstellen, maar beelden zien er nog steeds scherp uit, details zien er strak en contrastrijk uit en dit is een echt bruikbare instelling, in tegenstelling tot de pixelsoep die mijn meeste camera's genereerde op deze extreme gevoeligheden.
De AF-prestaties zijn gemengd. Het is prima voor statische opnamen, maar kan jagen en trillen bij continu-opnamen en video. Het is misschien geen toeval dat de Q2 Monochrom vergelijkbare specificaties heeft als de 47 MP full-frame sensorarray van Panasonic, tot aan het 225-gebiedscontrast-AF-systeem toe.
Hier is een voorbeeldvideo die de videomodus en het AF-systeem van de Leica Q2 Monochrom in actie laat zien.
De onzekere continue AF wordt duidelijker gemaakt door de zichtbare focusademhaling van de Leica-lens tijdens AF-verschuivingen. De Q2 Monochrom kan heel mooi uitziende 4K-video opnemen, maar je krijgt betere resultaten door handmatig het scherpstelpunt te kiezen en een gebied met duidelijk gedefinieerde details te kiezen en het niet te laten 'jagen'. Als het aan zijn lot wordt overgelaten, zorgt het voor vloeiende maar langzame focusovergangen terwijl je onderwerp of de camera beweegt, maar je krijgt een snellere en positievere reactie door tijdens het filmen op een focuspunt op het scherm te tikken.
Lab-gegevens
De Q2 Monochrom heeft niet veel directe vaste lens, digitale camera-rivalen. Daarom hebben we ons net een beetje breder geworpen voor onze vergelijking van laboratoriumgegevens met het andere huidige zwart-witaanbod van Leica, de M10 Monochrom. Het is ook interessant om te zien hoe de Q2 Monochrom zich verhoudt tot Leica's andere 47,3 MP camera, de SL2. Onze laatste vergelijkingscamera is een ander model in retrostijl met een vergelijkbare bediening en de nadruk op artistieke, creatieve opnamen: de Fujifilm X-Pro 3.
Resolutie
De resolutie wordt gemeten in lijnbreedtes / beeldhoogte, een veelgebruikte standaard voor resolutiemeting die onafhankelijk is van de sensorgrootte.
Met 40 + MP op de tap zijn alle drie de Leica-camera's in staat om zeer vergelijkbare hoeveelheden fijne details op te lossen. de M10 Monochrom is gelijk aan de Q2 Monochrom in ons geteste gevoeligheidsbereik, wat indrukwekkend is omdat de sensorresolutie lager is. Het werkelijke verschil in afbeeldingsafmetingen is echter niet zo groot als je de 40,9 MP (7864 x 5200) DNG-bestanden van de M10 en de onbewerkte bestanden van 46,7 MP (8368 x 5584) Q2 Monochrom vergelijkt. Bijgevolg kunnen de Q2 Monochrom en SL2 niet echt meetbaar meer details oplossen dan de M10 in onze resolutietest.
Dynamisch bereik
Dynamisch bereik wordt gemeten in EV (belichtingswaarden of 'stops'). Het is een maatstaf voor het vermogen van de camera om details op te nemen in extreem heldere en donkere delen van de scène. Hoe hoger de waarde, hoe beter.
Aangezien de Q2 Monochrom en SL2 vergelijkbare sensorspecificaties delen, is het geen verrassing dat beide camera's bijna identieke hoeveelheden dynamisch bereik vastleggen. De Q2 heeft een lichte voorsprong op de SL2 bij ISO 1600 en hoger, wat te wijten kan zijn aan de monochrome sensor. Als u echter alleen een dynamisch bereik wilt, is de Fujifilm X-Trans 4-sensor in de X-Pro 3 een klasse apart, wat bewijst dat u geen kleurgegevens hoeft op te offeren om de best mogelijke opname van hoge lichten en schaduwen te bereiken.
Signaal - ruis verhouding
Onze signaal-naar-ruis-test meet de beeldhelderheid, met name de verhouding tussen de feitelijke beeldgegevens die u wilt vastleggen, versus de beeldruis die u niet wilt, maar die onvermijdelijk zichtbaar zal zijn bij het fotograferen met hogere ISO-gevoeligheden. Hoe hoger de score bij een bepaalde ISO-gevoeligheid, hoe beter.
Hier geeft de monosensor van de Q2 Monochrom hem een voorsprong op de kleur SL2, althans bij hogere gevoeligheden, waar hij merkbaar lagere geluidsniveaus vertoont. Maar net als met dynamisch bereik, verslaat die vervelende X-Pro 3 alle drie de Leica's, omdat hij de schoonste shots van het stel produceert.
Vonnis
De Leica Q2 Monochrom biedt een aantal verrassingen. Een daarvan is de pure visuele kwaliteit van de monochromatische beelden, deels dankzij de speciale monosensor, maar ook de scherpte van rand tot rand van die Leica-lens. Een andere is de prestatie bij hoge ISO-instellingen. Zijn speciale ‘Leica’ ruisweergave doet denken aan gruizig zwart en wit en het bevat zowel randdetails als fijne textuurdetails bij nogal krankzinnige gevoeligheidsinstellingen. De derde verrassing is de redelijk goede 4K-video - zolang je maar de beperkingen van het AF-systeem omzeilt.
Wat geen verrassing mag zijn, is de pure technische kwaliteit, die je natuurlijk voor deze prijs zou verwachten. Maar het is niet alleen het glas en het metaalwerk dat indrukwekkend is, maar ook de lay-out van de Leica en de digitale interface. Beiden zijn nogal opmerkelijk.
Zoals bij elke Leica, zullen er mensen zijn die de prijs van deze camera en zijn vrij smalle doelgroep eenvoudigweg niet kunnen en willen. In plaats daarvan is de Leica Q2 Monochrom ontworpen voor liefhebbers van zwart en wit, die van camera's houden als fysieke objecten, en die zich zowel deze camera als anderen kunnen veroorloven voor ‘gewone’ fotografie.
• Beste Leica-camera's
• Beste compactcamera's
• Beste full-frame camera's
• Beste professionele camera's
