Meermaals bekroonde fotograaf en filmmaker Stuart Dunn werd in 1977 in Newcastle geboren. Hij studeerde aan de Northern Media School, waar hij een Masters in Screen Arts behaalde, en tijdens zijn verblijf daar begon hij aan zijn eerste filmexpeditie met medestudent Pandula Godawatta.
Met een klein budget reisden ze naar de door Tamil Tiger gecontroleerde regio's van Sri Lanka in een poging het verhaal te vertellen van de burgeroorlog die al meer dan twintig jaar woedde.
Sindsdien heeft Stuart meerdere onderscheidingen ontvangen voor zowel zijn fotografie- als filmwerk. Zijn opdrachten brachten hem over de hele wereld en fotografeerde een breed scala aan onderwerpen, van ernstig bedreigde dieren tot afgelegen stammen.
Hij werkt regelmatig voor de BBC Natural History Unit, National Geographic en Discovery Channel, waar hij internationaal geprezen documentaires filmt die voor publiek over de hele wereld worden vertoond.
In het voorwoord van zijn nieuwe boek stelt Dunn dat de hoop, angsten, gebreken en verlangens van de mensheid gemeenschappelijk zijn voor iedereen. Voor hem bestaan ‘wij’ en ‘zij’ niet; er is ‘alleen wij’ - en die laatste twee woorden vormen de titel van het boek. Dit is een kroniek van Dunn's jarenlange reizen over de hele wereld, dit is een episch fotografisch portret van de mensheid met een diverse cast van personages.
Je kunt meer over Stuart en zijn werk vinden op zijn website, en we waren verheugd over de gelegenheid om met hem te gaan zitten en een praatje te maken.
01. Hoe ben je met fotografie begonnen?
Kort nadat ik de kunstacademie had verlaten, deed zich de gelegenheid voor om met een vriend door Zuid-Afrika te reizen. Ik nam het weinige geld dat ik had en greep de kans. Terwijl ik daar was, nam ik foto's - die allemaal niet goed waren - van de mensen en dieren die ik tegenkwam. Op een avond in Durban was ik betrokken bij een auto-ongeluk, en mijn vrienden en ik moesten naar het politiebureau om verklaringen af te leggen.
Terwijl ik bij de receptie zat, kwam een enorme politieagent door de deur sjokken en duwde een plaatselijke man in handboeien voor zich uit. Gelukkig had ik mijn kleine 35mm-camera in de hand en vroeg ik de officier of hij het erg zou vinden als ik zijn foto nam. Hij antwoordde: "Geen probleem, maar wacht: ik zal hem voor je laten glimlachen." Hij ging verder met het verdraaien van de armen van de man achter zijn rug, waardoor de man gilde van de pijn. Ik hield de camera voor mijn oog en maakte de foto. Dat was de eerste keer dat ik me realiseerde dat de camera meer was dan alleen een apparaat om vakantiekiekjes mee te maken. Fotografie was een hulpmiddel voor iets veel diepgaanders.
02. Wat trok je aan tot reisfotografie, en waarom concentreer je je op het fotograferen van mensen?
Een simpel antwoord zou zijn om te zeggen dat ik van reizen en van fotografie houd: waarom zou je die twee niet combineren? Ik denk dat de waarheid veel complexer is. Voor mij zijn de twee onlosmakelijk met elkaar verbonden. Mijn liefde, nieuwsgierigheid en fascinatie voor mensen zit diepgeworteld. Ik kan het niet helpen, maar kijk naar een persoon en denk: "Hoe is hun leven? Hoe zou het zijn om ze te zijn? "
Ik wil dat mijn fotografie dat gevoel van nieuwsgierigheid en verwondering overbrengt die ik voel wanneer ik voor het eerst iemand ontmoet
En dan heb ik het niet alleen over inheemse mensen die ik in de Amazone heb ontmoet: hetzelfde geldt voor een zakenman op de metro die om 21.00 uur thuiskomt van zijn werk. Wat maakt een persoon aan het tikken? Wat zijn hun hoop, hun angsten, dromen en ambities? Zijn we hetzelfde? Uiteindelijk wil ik dat mijn fotografie dat gevoel van nieuwsgierigheid en verwondering overbrengt dat ik voel wanneer ik voor het eerst iemand ontmoet.
03. Fotografeer je ooit landschappen op deze geweldige plekken?
Ik ben dol op het maken van panorama's terwijl ik op locatie ben. In sommige opzichten zijn ze meer voor mij persoonlijk. Ze helpen het landschap te documenteren op een manier die meer lijkt op de manier waarop we kijken naar en genieten van een omgeving. Maar ik moet eerlijk zijn: zelfs met mijn landschappen, zal ik proberen iemand binnen te sluipen als brandpunt of om het schaal te geven.
04. Wat heeft uw fotografie beïnvloed?
Ik ben een groot liefhebber van fotografie, met veel oude en nieuwe invloeden. De meest inspirerende figuren voor mij zouden Robert Frank, Fan Ho en Steve McCurry moeten zijn. Robert Frank vanwege zijn rauwheid en eerlijkheid. Ho Fan's werk is ongelooflijk. Mooie zwart-wit composities, portretten met achtergrondverlichting, lichtstralen, minimalistische silhouetten, rokerige achterstraten: noem maar op, het zit allemaal in zijn werk.
Als ik eerlijk ben, heeft het even geduurd voordat ik het werk van Steve McCurry echt waardeerde. Ik heb hem altijd gerespecteerd als fotograaf, maar het is in de loop van de tijd, kijkend naar zijn meer intieme fotografie, dat ik echt heb leren waarderen wat een getalenteerde fotograaf hij is.
05. Wat was de eerste camera die je gebruikte?
Een kleine Hanimex 35 mm compact die mijn ouders voor me kochten. Mijn eerste echte camera was in mijn gedachten een Canon EOS 500N. Ik had maandenlang gespaard en tweedehands gekocht bij een plaatselijke fotowinkel. Jarenlang heb ik met deze camera geweldige foto's gemaakt, waarvan sommige nog steeds rechtop staan en in mijn Only Us-boek staan.
Mijn eerste digitale camera was een Canon EOS 20D. Ik herinner me dat ik dacht hoe schoon de beelden waren. Ik was zo gewend om graan in mijn foto's te zien; om dan deze camera te hebben met zo'n ongelooflijke resolutie en gebrek aan ruis was een openbaring.
Ik gebruik ze al zo lang dat ik niet echt hoef na te denken bij het gebruik van Canon-camera's of -lenzen. Ze zijn een verlengstuk van mezelf geworden en mijn focus ligt op de inhoud, niet op de tools - zoals het zou moeten zijn.
06. Welke lenzen gebruik je?
Al mijn lenzen zijn uit de Canon L-serie. Ik heb ze vaak meegenomen naar de Noordpool, de Amazone en de Sahara, en ze hebben me nooit in de steek gelaten. Ik heb vreselijke dingen aan mijn apparatuur gedaan, dingen waar de kit niet doorheen zou hoeven te gaan, en het blijft allemaal werken.
Mijn standaardopstelling, die ik op elke reis neem, bestaat uit de 16-35 mm f / 2.8, de 24-70 mm f / 2.8 en de 100-400 mm f / 4.5-5.6. Ik heb ook een 100 mm macrolens uit de L-serie en een 24 mm tilt-and-shift.
07. Heb je een go-to-lens - iets dat je meestal op de camera laat zitten?
Hoewel zoomlenzen altijd hun plaats zullen hebben, neig ik naar een 50 mm of een 85 mm voor mijn portretwerk. Mijn camera zit meestal in de tas met een 50 mm Zeiss Milvus f / 1.4 eraan bevestigd.
Mijn camera zit meestal in de tas met een 50 mm Zeiss Milvus f / 1.4 eraan bevestigd
Zeiss-lenzen zijn vrij zwaar, handmatige scherpstelling en over het algemeen vrij moeilijk om mee te werken; maar de resultaten die ze opleveren, als je bereid bent om hard te werken, zijn gewoonweg prachtig. Het zijn niet per se de scherpste lenzen op de markt, maar ze hebben een prachtige esthetiek en een zachtheid die voor mij heel natuurlijk aanvoelt.
08. Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen video-opnamen en foto's?
Een documentairefilm bestaat uit een verzameling sequenties of scènes, en ik denk altijd aan ‘de reeks’. Hoe zal een verzameling bewegende beelden stromen om een verhaal te vertellen en de kijker te informeren over hoe ze zich zouden moeten voelen? Het belangrijkste voor mij is om mijn onderwerp naar waarheid weer te geven. In die zin zijn mijn stilstaande fotografie en mijn filmmaken aan elkaar gegrondvest door dezelfde fundamenten.
Er zijn duidelijk fysieke verschillen tussen cinematografie en fotografie. De apparatuur om een documentaire te maken is volledig uit de hand gelopen. Tijdens een recente shoot in Congo hadden we ongeveer 60 koffers met camera-apparatuur! We gebruiken tegenwoordig dezelfde technologie als Hollywood-speelfilms om een documentaire op te nemen. Drones, cardanische ophangingen, schuifregelaars en lichten spelen allemaal een cruciale rol.
09. Heb je advies voor een van onze lezers die betere reisportretten willen maken?
Laat u niet verzanden met kit. Te veel lenzen, statieven en flitsers kunnen u naar beneden slepen. De hoeveelheid uitrusting die je bij je hebt, is direct gekoppeld aan het aantal kilometers dat je kunt lopen en de energie die je kunt steken als zich iets interessants aandient.
Ga op pad met een kleine, discrete tas, waaraan niets meer dan 24-70 mm is bevestigd. Er is niet veel dat u met die lens kunt doen, en u zult versteld staan hoeveel meer u uit uw dag haalt.
De hoeveelheid uitrusting die u bij u heeft, is direct gekoppeld aan het aantal kilometers dat u kunt wandelen
Wees moedig, wees niet bang om met mensen te praten. Begin een gesprek, toon interesse. Niet alleen hun foto ‘nemen’, laat ze hem maar geven. Het zal je verbazen in hoeveel ongelooflijk interessante situaties ik mezelf ben tegengekomen door alleen maar met mensen te praten.
10. Wat zou je zeggen tegen iemand die voor het eerst naar een plaats reist?
Het kan een ontmoedigende ervaring zijn. Je weet ooit heel goed hoe mensen zullen reageren op je camera en aanwezigheid. Sommige delen van de wereld zijn de droom van een fotograaf, terwijl andere levensgevaarlijk kunnen worden bij het zien van een camera die uit een tas wordt getrokken.
De chaos van ergens anders zijn kan behoorlijk overweldigend zijn: je zintuigen zijn overbelast en je weet vaak niet waar je moet beginnen. Het is duidelijk dat onverwachte ontmoetingen ongelooflijk bijzonder kunnen zijn, maar ik wil graag een idee hebben van wat ik probeer te bereiken voordat ik vertrek. Dan heb ik tenminste een uitgangspunt. Het klinkt belachelijk, maar ik heb een denkbeeldige verzameling prachtige composities die in perfect licht zijn gemaakt en rond mijn hoofd zweven, die ik nog niet echt heb gemaakt.
11. Zijn er plaatsen waar u graag naar terugkeert?
De Noordpool zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Het is een vijandige, kale plek waar het ongelooflijk moeilijk is om te opereren, maar de beloningen zijn het waard. De lichtkwaliteit is daar ongeëvenaard. Het heeft een helderheid en scherpte waarvan ik denk dat ik het nergens anders ter wereld heb gezien. Tijdens het donkere seizoen kan het echter ook een donkere en onheilspellende plek zijn, waarbij zeer lange belichtingstijden nodig zijn om iets uit je camera te halen.
Ik hou ook van het minimalistische landschap. Op sommige dagen is het alsof de natuur je geen andere keus heeft gegeven dan in zwart-wit te fotograferen.
12. Welk advies zou je geven aan een stills-shooter die filmmaker wil worden?
Wat wil je filmen? Als je een natuurfilmmaker wilt worden, moet je naar buiten gaan en dieren gaan filmen. Niemand gaat je een expeditie naar Afrika sturen om olifanten te filmen als je het nog niet eerder hebt gedaan.
Wil een oeuvre gewicht en inhoud hebben, dan moet je een bepaald niveau van continuïteit behouden
De klant of omroep wil weten dat zijn budget in veilige handen is en dat u het project dat u krijgt toegewezen kunt opleveren. En daarin schuilt het probleem. Hoe krijg je de kans om iets te filmen waar je geen ervaring mee hebt? Mogelijk moet u creatief zijn en zelf een filmreis financieren om een showreel te bouwen en het vertrouwen van een potentiële klant te winnen.
13. Je komt terug van opdrachten met mooie beelden, maar hoe is je werk zo consistent?
Consistentie is het moeilijkste deel. Voor mij moeten er regels zijn: een set richtlijnen en een norm die ik mezelf heb gesteld. Wil een oeuvre gewicht en inhoud hebben, dan moet je een bepaald niveau van continuïteit behouden. Het is niet gemakkelijk, maar het maakt een project zeker interessanter. Vaak begint een portfolio of een verzameling afbeeldingen met een idee, een stijl of een thema, waar ik vervolgens op kan inspelen en de rest van de opdracht kan voortzetten. Als je eenmaal je stijl hebt bepaald, gaat het erom je eraan te houden.
Over het boek
Only Us: A Photographic Celebration of Humanity door Stuart Dunn, met een voorwoord van Sir Ranulph Fiennes, wordt uitgegeven door Unicorn: www.unicornpublishing.org
Beste lens voor reisfotografie
Beste lens voor portretten
Beste camera voor portretten