Documentaire fotografie bij een pandemie

Vertel ons over je laatste fotoproject

Na de afgelopen 10 jaar in Azië te hebben gewoond en gewerkt, kwam ik terug in Devon om de storm van een wereldwijde pandemie te doorstaan. Ik werk als freelance fotograaf en videograaf en ben gewend om te reizen en onderweg te zijn.

Ik besloot dit project opnieuw te bezoeken als een manier om Devon opnieuw te verkennen en opnieuw contact te maken met degenen die ik eerder heb gefotografeerd in een project genaamd Home is where the heart is.

Dit project begon in eerste instantie 11 jaar geleden toen ik begon met het opnemen van mensen die in ‘alternatieve’ huisvesting woonden. Het project geeft ook commentaar op de behoefte aan huisvesting in dit gebied, stijgende huizenprijzen, werkloosheid en bezorgdheid over het milieu.

Hoe bedenk je de ideeën / thema's voor je projecten?

Mijn werk omvat een constante zoektocht naar interessante personages en verhalen. Ik krijg veel van mijn ideeën door met lokale mensen te praten, waar ik ook ben.

Dingen die voor iemand heel gewoon lijken, kunnen voor anderen buitengewoon overkomen. Ik ben van nature nieuwsgierig, dus ik vind het niet erg om diep te graven en vragen te stellen die me naar een aantal interessante plaatsen leiden.

Over welke logistieke overwegingen moet u nadenken?

Meestal omvat mijn werk reizen, vaak naar afgelegen locaties, dus ik moet heel goed plannen wat betreft uitrusting en uitrusting, aangezien ik vaak een tijdje off-grid en buiten mobiel bereik ben.

Voor dit project vond ik het leuk om in mijn omgeving te werken, omdat ik alleen dagtochten hoefde te plannen. Er wordt veel werk verzet om relaties op te bouwen met de mensen die ik fotografeer, aangezien dit de beste manier is om de problemen rond hun situatie te begrijpen.

Hoe heb je dit jaar het werken onder de coronavirusbeperkingen gevonden?

Het heeft de manier waarop ik werk enorm veranderd, aangezien ik meestal veel reis voor verschillende projecten, maar sinds ik in april naar Devon ben teruggekeerd, heb ik het graafschap niet verlaten. Ik maak meestal vrij intieme portretten, dus ik breng graag tijd door in de fysieke nabijheid van mijn onderwerp, maar ik heb een manier moeten bedenken om zowel interviews op te nemen als portretten te maken die op fysieke afstand zijn genomen, maar toch dat gevoel vastleggen van intimiteit.

Ongelooflijke documentaire fototentoonstelling
Rankin-interview: pandemische portretten, film versus digitaal, en David Bowie
Documentairefotograaf legt pandemische emoties vast

Interessante artikelen...