Sinds 2013 reist Mihaela Noroc de wereld rond met haar rugzak en camera en fotografeert ze alledaagse vrouwen op een natuurlijke en serene manier.
Haar project, The Atlas of Beauty, is zojuist een uniek boek geworden met 500 van haar portretten uit meer dan 50 landen, vergezeld van verhalen die een glimp opvangen van de dagelijkse ervaring van vrouwen.
Mihaela's doel is om te laten zien dat schoonheid geen grenzen kent en dat de diversiteit van onze wereld een schat is, geen reden voor conflicten. Tot nu toe heeft ze meer dan tweeduizend vrouwen in alle uithoeken van de wereld gevangengenomen.
Hoe ben je op het idee van het project gekomen?
In 2013 veranderde een reis naar Ethiopië mijn perspectief. Op dat moment van mijn leven werkte ik op andere gebieden, gewoon om mijn brood te verdienen, en fotografie was een hobby.
Ik was meteen gefascineerd door de vrouwen die ik tijdens die vakantie zag. Sommigen leefden in stammen, waar naaktheid normaal was.
Anderen maakten deel uit van conservatieve gemeenschappen en bedekten hun hoofd. En weer anderen, in de grote steden, omarmden het moderne leven.
De meesten van hen hadden het moeilijk en werkten hard, soms werden ze als vrouw gediscrimineerd. Maar in deze barre omgevingen straalden ze als sterren - met waardigheid, kracht en schoonheid.
Als er zoveel diversiteit en zoveel verhalen in slechts één land is, vermoedde ik, hoe zit het dan met de rest van de wereld?
Ik realiseerde me dat de geweldige vrouwen van onze planeet veel meer aandacht verdienen, en dat ware schoonheid meestal onopgemerkt blijft.
Op dat moment begon ik te dromen en vond ik de kracht om uit mijn comfortzone te breken, mijn baan op te zeggen en aan dit project te beginnen.
Wat is "schoonheid" voor jou?
Voor mij is 'schoonheid' 'diversiteit'. Het is veel meer dan wat we tegenwoordig vaak in de massamedia zien. Als je de woorden 'mooie vrouw' in Google zet, zie je meestal zeer vergelijkbare afbeeldingen van verleidelijke vrouwen.
Maar in de straten van de wereld heeft schoonheid veel meer facetten. We hoeven alleen maar onze ogen te openen en het te zien.
Uiteindelijk zit schoonheid in onze verschillen, het gaat om jezelf zijn, natuurlijk en authentiek, niet om trends, ras of sociale status.
Waarom fotografeer je alleen vrouwen?
Toen ik zestien jaar geleden met fotografie begon, waren mijn eerste onderwerpen eigenlijk mijn moeder en mijn zus.
In de loop der jaren heb ik verschillende soorten fotografie geprobeerd, ik heb mijn tijd gehad om te experimenteren, maar uiteindelijk realiseerde ik me dat ik als kunstenaar me moet concentreren op een niche, deze zoveel mogelijk moet verkennen, begrijpen, mijn vaardigheden eromheen.
En deze niche voor mij was het fotograferen van vrouwen, omdat dit het ding was dat me nieuwsgierig maakte, dat me indirect deed ontdekken wie ik was als vrouw.
Er is zoveel druk op vrouwen om er op een bepaalde manier uit te zien, overal ter wereld, en er is ook zoveel discriminatie jegens hen, en ik realiseerde me dat een eerlijk project over vrouwen van de wereld, over hun strijd en dromen, tegenwoordig echt nodig is.
Wat is je favoriete portret uit het boek? Wat is het verhaal erachter?
Alle portretten zijn heel bijzonder voor mij, dus ik kan er geen als mijn favoriet noemen. Maar ik zal het verhaal van het portret vertellen vanaf de omslag van mijn boek.
Ik liep rond de rivier de Ganges, in Varanasi, India, een heilige plaats van het hindoeïsme, waar elke dag duizenden pelgrims komen, en ik zag een jonge pelgrim die zich klaarmaakte om een offer te brengen.
Haar serene uitdrukking leek uit een andere wereld te komen, en het ochtendlicht was geweldig. Ik was zo gefascineerd door dit magische moment dat ik diep de rivier in ging en zelfs vergat dat mijn telefoon in mijn zak zat.
Op zulke tijdelijke momenten betekenen objecten niets. Ik vroeg haar toestemming om een foto te maken en daarna liet ik haar het ritueel voortzetten.
Meestal probeer ik meer tijd door te brengen met de vrouwen die ik fotografeer. Ik maak een paar foto's en luister naar hun verhalen. Maar deze keer had ik de kans niet, dus brachten we maar een paar seconden samen door.
Maar haar ogen, haar houding, haar outfit, haar gebaar vertelden me een mystiek verhaal dat woorden nooit zouden kunnen.
Over het boek
Het Atlas of Beauty-boek is een unieke collectie met 500 vrouwenportretten uit meer dan 50 landen, vergezeld van vele interessante verhalen. De meeste foto's uit het boek zijn nog nooit eerder gezien.
Op de 352 pagina's heb ik geprobeerd suggestieve nevenschikkingen te creëren om de diversiteit van de wereld te vieren en te laten zien dat schoonheid overal is, ongeacht geld, ras of sociale status.
Na bijna vier jaar onafgebroken werken, droom ik ervan dit prachtig verpakte boek in veel huizen over de hele wereld te zien, omdat dit betekent dat mijn boodschap over liefde, acceptatie en schoonheid zal blijven bestaan.
Lees hier meer over het boek.
