De nieuwe Mavic Air 2 is de nieuwste generatie van de DJI-dynastie. De Mavic-reeks is de DJI-familie van cameradrones voor consumenten; het opvouwbare ontwerp is naar beneden gegaan van de Mavic (gelanceerd in augustus 2022-2023) naar de recente superlichte Mavic Mini (die eind 2022-2023 arriveerde). De enige uitschieter was de originele Mavic Air, uit begin 2022-2023. De vriendelijke vormgeving, in verschillende tinten, was een pluspunt, maar zelfs bij de lancering had de Mavic Air een aantal grote nadelen; de batterijduur was slecht en het bereik viel erg tegen.
De wereld buiten DJI marcheert ook in een stroomversnelling. De natuurlijke markt van de Air kan worden gezien als mensen die op zoek zijn naar een ‘vliegende GoPro’ om familieplezier vast te leggen of content voor branding. De Slow-mo-mogelijkheden die worden geboden door 60fps op de nu de rigueur 4K zijn wat de markt wil, en recente inzendingen (zoals de Powervision PowerEgg X) leveren dat. Met de Mavic Air - en trouwens de Mavic 2 Pro - die alleen 4K met 30 fps boden, draaiden de hoofden van klanten.
Betreed de Mavic Air 2
De DJI Mavic Air 2 ziet af van de opvallende styling van zijn voorganger en maakt zijn Mavic-erfgoed heel duidelijk met een styling die zo dicht bij de Mavic 2 ligt dat het moeilijk is om het verschil op het eerste gezicht te zien. Die ontwerpbenadering heeft voordelen die moeilijk te negeren zijn; hij vouwt klein (180x97x84mm) maar opent tot een goede maat (183x253mm). Dat maakt het op zijn beurt erg wendbaar in de lucht - iets waar de krachtigere 3500 mAh-batterij bij helpt, wat betekent dat het startgewicht van 570 g (hoger dan het origineel) niet echt een probleem is, vooral omdat de maximale vliegtijd tot 34 minuten (de oorspronkelijke Air beweerde 21).
Voor fotografen is de 48-megapixelmodus misschien wel de headline grabber, hoewel 4K bij 60 fps (of met HDR bij 30 fps), opgenomen in H.265 (of tot 240 fps bij 1080p) zelfs nog spannender is voor videofans. Beter nog, de bitsnelheid is maximaal 120 Mbps, merkbaar in de verbluffende videokwaliteit.
SmartPhoto-scèneherkenning helpt de camera bij het kiezen van instellingen, en geautomatiseerde QuickShots zijn er ook, de laatste profiteert van ActiveTrack 3.0 - de functie die onderwerpen identificeert en volgt, zelfs als ze even uit het zicht springen. "HyperLapse" timelapses zijn ook ingebouwd, met 8K Hyperlapse beloofd voor half mei via een firmware-update.
Nieuwe controller
Vreemd genoeg, terwijl de nieuwe drone al zijn stijlkenmerken ontleent aan zijn kleinere en grotere broers, markeert de controller een scherpe afwijking van het gevestigde compacte opvouwbare ontwerp van de handgreep. Het werd geïntroduceerd met de eerste Mavic in 2016 en is sindsdien in een of andere vorm bij elk model geleverd. De nieuwe versie trekt misschien wenkbrauwen op, maar ik moet er een sterke voorkeur voor aangeven.
De nieuwe Mavic Air 2-afstandsbediening plaatst de telefoon bovenaan en biedt meer flexibiliteit in grootte. Een verende handgreep (met ingebouwde antennes) schuift van bovenaf en klemt je telefoon op zijn plaats. Ik dacht dat de rubberen grepen de zijknoppen van mijn iPhone Pro zouden blijven indrukken, maar dat gebeurde niet. Als ik moest mopperen, zou ik zeggen dat de stroomindicatoren bij daglicht moeilijk te zien zijn.
Onder de handgreep vind je een opbergvak voor de door jou gekozen telefoonaansluiting (Apple Lightning / USB-C / Micro-USB zitten allemaal in de doos). Het is netjes; een beetje onhandig maar veilig. De afstandsbediening is comfortabel en ik heb veel liever het bovenstaande scherm (zoals op hogere drones). Het enige kleine nadeel is dat je het gewicht van je telefoon boven je handen moet dragen, maar dit leek niet al te problematisch in ruil voor een beter zicht.
Naast alle gebruikelijke bedieningselementen is er een functieknop waarmee de LED standaard wordt bediend. Binnenin echter een veel grotere verbetering: OccuSync 2. Het schakelt automatisch van radiokanaal om een bereik tot 10 km te bieden - niet iets dat ik in het VK kan testen, maar ik kan wel zeggen dat de prachtige HD 1080p live feedback nooit leek weg te vallen tot 500 meter, wat zeker niet het geval was met de originele Air.
DJI Fly
Voor het eerst gezien met de Mavic Mini, dit is een duidelijk minder ‘drukke’ variant van de DJI-besturingssoftware, waardoor het gemakkelijker wordt om de functies te vinden die je nodig hebt. Het is ontworpen voor minder ervaren piloten, verwijdert rommel op het scherm en heeft een stijl die meer lijkt op de camera-app van een telefoon. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan DJI GO 4, al was het maar voor de batterijmeter.
Door van cameramodus te wisselen, verschijnt een pop-upmenu met de verschillende opties om uit te kiezen (Camera, Video, QuickShot, Hyperlapse en - hoewel je het niet meteen kunt zien zonder te scrollen - Panorama's. De subopties kunnen ook scrollen, maar als je er eenmaal aan gewend bent, is het geen probleem.
Aan de positieve kant zijn mini-tutorials voor de QuickShots handig en helemaal niet opdringerig, en de ‘hotspots’ van de botsingssensor aan de boven- en onderkant van het scherm zijn handig zonder opdringerig te zijn.
Het downloaden en nabewerking dat nodig is voor de QuickShots beperkt ze tot 30 fps, wat prima is, maar het is vervelend dat je genoeg batterij in de drone moet sparen - en deze en de controller aan moet houden - voor de overdracht naar de app (en je telefoon). Het is niet moeilijk en een bekende stap voor DJI-gebruikers, maar het kan nog steeds wat frustratie toevoegen. Maar uiteindelijk is het feit dat de verwerking van deze zeer deelbare clips in de app plaatsvindt, geen echt probleem - dat is waarschijnlijk waar je ze van zult delen!
Video en foto's, maar ook panorama's en time-lapse-video's (die worden verwerkt wanneer ze worden vastgelegd) kunnen later ook worden gedownload van de SD-kaart, of, als je de lokale 8 Gb-opslag van de drones gebruikt, via de USB-C-poort van het vliegtuig. Dat geheugen zou overigens een laatste redmiddel moeten zijn, aangezien sommige functies het gebruiken.
De Mavic Air 2 camera
Je kunt fotograferen in standaard- of 48-megapixelmodus - het feit dat er een onderscheid is, zou kunnen worden beschouwd als een soort aanklacht tegen quad-Bayer-filters, maar DJI lijkt de demosaicing onder de knie te hebben om fatsoenlijke HDR-videobeelden en 48-megapixels te maken foto's (die meer dan 18 MB opslaan als JPEG.webp).
De 1/2-inch sensor is iets groter dan de 1 / 2,3-inch die op de Air te vinden is. (Opmerking: 1/2-inch is een diagonale meting, dus het is eigenlijk een kwart van het gebied van de 1-inch sensor van de Mavic 2 Pro)
Serieuze redacteuren zullen ook blij zijn dat D-Cinelike een optie is, en video kan worden opgenomen met H.265 of H.264, terwijl zowel foto's als video profiteren van aanraak-tot-belichting, belichtingsvergrendeling en handmatige belichtingsopties, dus de camera biedt zoveel creatieve controle als de meeste nodig hebben, en in mijn korte testtijd vond ik de kwaliteit comfortabel boven alles in de prijsklasse. Ik was geïrriteerd dat de camera geen handmatige instellingen vasthield terwijl je van video naar foto's schakelde of de resolutie-instellingen veranderde, maar nogmaals, het is gewoon iets dat je in de gaten leert houden.
De video is helder maar niet overdreven scherp - als je ze op het scherm bekijkt, krijg je een gevoel van almacht. De 3-assige cardanische ophanging speelt hier ook een rol, wat betekent dat trillingen niet worden opgepikt in foto's en video's. Alleen als je door de lucht scheurt in 'Sport'-modus (tot 68 km / u / 42 mph), neem dan een scherpe bocht en je kunt de gimbal rukken om de camera opnieuw te positioneren. Het maken van scherpe bochten op hoge snelheid is echter vrij onwaarschijnlijk als u op zoek bent naar kwaliteitsvideo. Er is ook een FPV-modus waarin de camera met de drone meebeweegt in plaats van de horizon horizontaal te houden - leuk om door een hindernisbaan te racen.
Voorbeeldopnamen, gemaakt met DJI Mavic Air
Slimme technologie
‘FocusTrack’ (de overkoepelende term van DJI voor hun slimme systemen) ondersteunt niet alleen QuickShots, de voorgeprogrammeerde effecten zoals Orbit, maar het kan ook worden gebruikt om een onderwerp te volgen. U kunt een onderwerp selecteren en de camera het laten volgen terwijl u het vliegtuig bestuurt. Dit systeem, dat gebruikmaakt van ActiveTrack-technologie gezien Inspire 2, stelt iedereen in staat professionele veegfoto's te maken. In tegenstelling tot de Inspire heeft de Mavic Air 2 echter geen altijd vooruit gerichte FPV-camera, dus u kunt het beste profiteren van deze functie als u zeker bent van de bediening.
Hoewel het minder ‘slim’ is, is de gemakkelijke toegang tot de statiefmodus - waarin de drone opzettelijk langzaam beweegt - ook verrassend handig voor het maken van geweldige video.
Tijdens de vlucht
De Mavic Air 2 is geruststellend in de lucht op een manier die zijn jongere broer of zus niet is. Hoewel ik tot nu toe alleen in een licht briesje heb kunnen testen, leken de nieuwe motoren en snelheidsregelaars de stabiliteit van het extra gewicht te versterken. Ik maakte me geen zorgen dat ik op dezelfde manier zou worden rondgeblazen als de Mavic Mini. Misschien nog belangrijker is dat de Air 2 echt leuk is om te vliegen; de out-of-the-box stick-instellingen zijn precies goed, en de modi lijken goed uitgebalanceerd voor fotografie of, in het geval van Sport, voor plezier.
Het maximum van 34 minuten van de batterij, of 31 tijdens het zweven, voelde een beetje optimistisch aan, maar niet meer dan het geciteerde cijfer van een andere gelijkwaardige drone. Ik kreeg de waarschuwing voor een lage batterijspanning rond 26-28 minuten tijdens mijn tests (waarbij behoorlijk gemengde vluchten betrokken waren). Aangezien een deel van uw vlucht is bedoeld om op te stijgen en te landen, voelt het als meer dan het dubbele van de nuttige tijd die de Air 1 presenteert.
Veiligheidstechniek
Het Noord-Amerikaanse model (en in eerste instantie alleen dat) zal beschikbaar zijn met ADS-B, een technologie die piloten waarschuwt voor vliegtuigen in de buurt. DJI merk hun implementatie AirSense, en de afstandsbediening trilt en geeft een waarschuwing op het scherm als een vliegtuig met ADS-B het nabijgelegen luchtruim binnenkomt, en de piloot van het andere vliegtuig wordt op je aanwezigheid geattendeerd. Het zal ook, geruststellend, ‘Opstijgen toegestaan’ zeggen als het goed is om op te stijgen.
Dit is een spannende stap, maar het is moeilijk te kwantificeren wat de voordelen zijn als je maar een paar dagen hebt om een drone te beoordelen. Het zal echter de grootste implementatie van deze technologie tot nu toe zijn, simpelweg vanwege het volume dat DJI verkoopt en de eenvoudige implementatie is erg bemoedigend.
In termen van botsingssensoren bevinden deze zich aan de voorkant, achterkant en onderkant, waardoor het nog steeds perfect mogelijk is om zijwaarts of van onderaf tegen een obstakel te vliegen. Dit is misschien een beetje teleurstellend, maar deze sensoren dragen ook bij aan wat DJI ‘ActiveTrack 3.0’ noemt. Ik ben zeker nergens tegenaan gestoten tijdens het testen (ondanks dat ik het probeerde).
Vonnis
Dit is een uitstekend vliegtuig en voor de meeste mensen de beste Mavic die ze kunnen kopen. Ja, u moet het registreren, maar het extra gewicht wordt tien keer zo beloond in termen van functies en beeldkwaliteit. Contentproducenten die met tussenpozen drones gebruiken, zullen waarschijnlijk merken dat ActiveTrack en QuickShots veel van het harde werk voor hen doen, maar de resultaten zien er nog steeds professioneel uit en de 4K 60fps-video van de camera is - bij goed licht tenminste - tweemaal zo snel als de Mavic 2 Pro met nauwelijks een kwaliteitsverlies.
Uitleg over de DJI QuickShot-modi
De beste drone-accessoires
De beste drones voor beginners
De beste drones voor kinderen
Drone regels en voorschriften
