De Leica M is een anachronisme. Het is een digitale versie van een camera-ontwerp dat er gedateerd uit begon te zien, zelfs toen de eerste 35 mm spiegelreflexcamera's op de markt verschenen. Dus waarom gaat het nog steeds, waarom betalen mensen nog steeds zulke ongelooflijke prijzen om er een te kopen, en wat kan het mogelijk bieden aan een modern digitaal publiek?
We hebben hier veel over nagedacht. En in de nasleep van onze Leica M-10 Monochrom review, en voorafgaand aan onze Leica M10-R review, is dit wat we denken.
• De beste Leica-camera's in 2022-2023
1. De lichaamsvorm
De M10 heeft ongeveer een gemiddelde breedte voor een full-frame systeemcamera, maar de hoogte is minder en de behuizing is veel slanker. Er zijn geen uitsteeksels en geen grip. Het lijkt niet groot genoeg om een full-frame camera te zijn, maar dat is het wel. Het ontbreken van een grip maakt hem minder veilig om met één hand te dragen, maar het versterkt het gevoel dat dit een camera is die tot zijn essentie is teruggebracht. Leica heeft hiervoor een zin: "das Wesentliche", wat zich ruwweg vertaalt als ‘gereduceerd tot de essentie’.
2. De zoeker
Dit is geen door-de-lens zoeker. Als je naar adem snakt, is dit het moment om het te doen. In een tijd waarin door-de-lens-kijken iets is geworden dat we als vanzelfsprekend beschouwen, is de Leica M-zoeker een schok. Het heeft heldere frames voor een handvol verschillende brandpuntsafstanden van de lens, maar je moet onthouden welke je moet gebruiken voor de lens die je op dat moment op de camera hebt. Er is parallaxcorrectie ingebouwd, maar hoe dichter je bij je onderwerp komt, hoe minder nauwkeurig de kadrering wordt. Is dit een probleem? Niet als u weet hoe de bijsnijdfunctie van uw software werkt. En het betekent dat je tijdens het fotograferen kunt zien wat je mist buiten het beeld. Maar als het allemaal te veel is, is er altijd liveweergave.
3. Het focussen
Er is geen autofocus. U moet handmatig scherpstellen, met behulp van het meetzoekersysteem in de zoeker of in livebeeld met hulpmiddelen zoals focuspeaking. Als je niet naar de zoeker hapte, heb je nu een tweede kans om naar adem te happen. Met de Leica M is het uw taak om u te concentreren. Kun je je voorstellen! Het is niet zo moeilijk om aan de focusring op de lens te draaien om het ‘spookbeeld’ in de zoeker uit te lijnen, maar het is best moeilijk om elke keer te onthouden. Al snel word je echter vrij snel, en later dringt het besef door dat focussen geen precieze kunst is en dat je ook moet nadenken over scherptediepte en ‘zonefocus’. De Leica M lijkt misschien primitief, maar hij moedigt fotografische (en denk) vaardigheden aan die we als generatie dreigen te verliezen.
4. De lenzen
Als u denkt dat Leica M-body's duur zijn, neem dan even de tijd, neem een glas water en ga zitten voordat u naar de prijzen van Leica-lenzen kijkt. Ze zijn echter opmerkelijk voor meer dan hun prijs. Ten eerste, hoe zijn ze zo klein? (Aanwijzing: ze hebben geen AF-actuatoren, ze hoefden niet te worden ontworpen voor lange flens-sensorafstanden, ze zijn niet ontworpen voor de broze wijd open briljantheid van moderne ‘digitale’ primes). Ten tweede hebben ze een visuele kwaliteit die moderne prime-lenzen niet hebben. Ze hebben niet de wijdopen scherpte van de nieuwste (massieve) digitale lenzen, of dezelfde hoekschaduwcorrecties. Wat ze wel hebben, is een unieke ‘weergave’ of ‘tekening’ die je niet kunt meten in laboratoriumtests, maar wel met je ogen kunt zien. Het is net als een prachtige bokeh - het betekent niets totdat je het zelf ziet, en als je het eenmaal hebt gezien, wil je gewoon meer.
5. De prijs
Nou, natuurlijk. Er zullen tal van mensen zijn die denken dat de kenmerken (welke kenmerken?) En de kwaliteiten van Leica M-camera's (subjectief, niet objectief) lang niet in de buurt komen om de kosten van deze camera's en lenzen te rechtvaardigen. U geeft er op wat voor manier dan ook om het wetenschappelijk te meten, maar dat is niet zo. Een willekeurig aantal veel goedkopere moderne camera's zal gemakkelijker te gebruiken zijn en gemakkelijkere, meer voorspelbare resultaten opleveren. We zijn het met je eens. Als je echter waardering hebt voor techniek, het gevoel van fysieke objecten en de complexe manier waarop we ermee omgaan en erop reageren, begint de Leica M logisch te worden. Het vraagt meer van je dan een gewone camera, maar kan er ook meer voor teruggeven en meer uit je halen als fotograaf. Wie zei dat het gemakkelijk moest zijn om een foto te maken?
Zijn we serieus?
Eigenlijk ja. De wereld is gefixeerd op kosten en stelt zich voor dat dit hetzelfde is als ‘waarde’. Te veel fotografen zijn cynici, en zoals Oscar Wilde het zo briljant formuleerde, is een cynicus: "Een persoon die de prijs van alles weet, en de waarde van niets."
Ter info, niemand van ons hier op DCW kan zich een Leica M veroorloven. Jij bent niet rijk, en wij ook niet. Maar als u zich een Leica M kunt veroorloven en u koopt er een, maakt dat u niet gek. Om een analogie te gebruiken, dat maakt je gewoon iemand die liever een Mustang Fastback uit '68 bestuurt dan wat het ook is, ze noemen een Mustang in 2022-2023 (sorry, Ford). Soms zijn de dingen die we willen duur, onpraktisch en onmogelijk te rechtvaardigen. Nou en?
• De beste Leica-camera's
• Beste professionele camera's
• Beste systeemcamera's
• Leica M10 Monochrom recensie