Nu we ons steeds verder opsluiten, kunnen miniprojecten zoals deze uit mijn Art of Seeing-serie grote vervelingbrekers zijn en je manieren bieden om je vaardigheden aan te scherpen.
Het ambacht van fotografie met een lange sluitertijd is iets waar ik tijdens mijn carrière vaak over heb geschreven. Ik run zelfs een workshop genaamd ‘Slow-Mo Mojo’ voor de Royal Photographic Society. Het kan erg leuk zijn en het is een goede techniek om onder de knie te krijgen. Hoewel ik de aantrekkingskracht begrijp, heb ik echter maar al te vaak het gevoel dat de techniek zonder onderscheid wordt gebruikt, zonder bedoeling of doel. Het is alsof de eerste geur van bewegend water de behoefte doet ontstaan om filters met neutrale dichtheid, kabelontgrendelingen en statieven eruit te halen om alles dat beweegt zijdezacht te maken, ongeacht een afgemeten, creatieve reactie op de scène.
In mijn workshops en schrijven probeer ik een houding aan te moedigen die wordt gedreven door ideeën, en niet door techniek omwille van de techniek. Fotografie met een lange sluitertijd is cool, en ik hou van de manier waarop het een scène weergeeft op een manier die zo uniek fotografisch is, waarbij letterlijk het verstrijken van de tijd in één frame wordt vastgelegd. Ik hou ook van de manier waarop het kan worden gebruikt als een grafisch hulpmiddel om het ‘ontwerp’ van een afbeelding te vereenvoudigen.
De immer populaire techniek moet echter worden gebruikt om een idee of een diepgewortelde reactie op een plaats te realiseren. Met andere woorden, het idee moet voor de techniek komen. Technieken maken deel uit van een creatieve gereedschapskist en, net als een gewone gereedschapskist, is het belangrijk om het juiste gereedschap en de juiste techniek te kiezen voor de klus.
Deze afbeelding is gemaakt in The Cobb in Lyme Regis, Dorset. Het eindresultaat is niet alleen heel rustgevend om naar te kijken, maar het proces van het maken van de afbeelding was op zichzelf al een kalmerende, bijna meditatieve ervaring. De handeling van het vertragen en doorlopen van het mechanische proces van het opzetten van een statief, het samenstellen van het beeld, scherpstellen, het toevoegen van ND-filters en het berekenen van de belichting, vervolgens zorgvuldig de beweging van het water observeren, de eb en vloed leren kennen en anticiperen op hoe ze dat zullen doen worden weergegeven op de sensor, is op zichzelf een bewust proces.
Dit is niet het soort beeld dat ik normaal zou maken als onderdeel van mijn persoonlijke oefening, maar in deze waanzinnige chaotische tijden van Covid-19 vind ik zowel het beeld als het proces om het rustgevend te maken voor de ziel.
• Andere artikelen in de serie Art of Seeing
