Boven © Florian Kunde
Invoering
Het beheersen van scherptediepte (DOF) is een van de eerste vaardigheden die een fotograaf moet beheersen. Hoewel het simpelweg kan worden gezien als een technisch neveneffect van de noodzaak om de hoeveelheid licht die de lens binnenkomt te regelen via het gebruik van een diafragma, heeft het focusbereik binnen een afbeelding een directe artistieke invloed op de effectiviteit van het uiteindelijke frame. .
Het is daarom essentieel dat de gebruiker van een camera begrijpt hoe DOF de sfeer van een beeld verandert en hoe het kan worden gebruikt om de aandacht van de kijker te trekken.
Als deze basis eenmaal is geleerd, is het mogelijk om de enorme mogelijkheden voor creatieve beelden die variabele focus biedt, te verkennen, zodat professionele stijltrends kunnen worden toegepast.
Veelvoorkomende fouten die beginners vaak maken, concentreren zich rond het focuspunt en hoe dit zich verhoudt tot de algehele DOF in de compositie.
De vaak over het hoofd geziene bijdrager aan DOF onder deze nieuwe fotografen, is waar in het frame het focuspunt wordt geplaatst - als dit dichter op de voorgrond is, zal minder van de verre achtergrond worden bedekt, terwijl scherpstellen in het midden van het frame misschien geen van beide betekent. voorgrond of achtergrond wordt scherp genoeg weergegeven.
Deze complexe relatie tussen f / stop en scherpstelafstand maakt echter vele benaderingen van elke scène en elk onderwerp mogelijk, waardoor veel ‘looks’ en vrijheid voor experimenten worden gegenereerd.
Hier zullen we de vele facetten van DOF verkennen en hoe we elk onderwerp kunnen beoordelen om de meest geschikte en creatieve manier te vinden om de scène scherp te stellen.
Hoewel de wiskunde achter DOF complex is, is het met oefening mogelijk om te voorspellen hoe compositie, brandpuntsafstand en diafragma kunnen worden gecombineerd om de context te beperken of uit te breiden, waarbij wordt bepaald waar de kijker het eerst naar kijkt en hoe hij het onderwerp als onderdeel van zijn omgeving ziet.
We zullen onderzoeken hoe focus artistiek kan worden gebruikt in elk van de hoofdgenres van fotografie, door veelvoorkomende uitdagingen te overwinnen en een gebrek aan fijne details te gebruiken om een emotionele band met ons publiek aan te moedigen.
Creëer unieke landschappen
Landschapsfotografie wordt meestal geassocieerd met het gebruik van kleinere diafragma-instellingen, om de scherptediepte zo veel mogelijk te maximaliseren, voor scherpte van voren naar achteren.
Dit is een begrijpelijke benadering, aangezien er vaak aantrekkelijke details zijn in zowel de nabije voorgrond als de verre achtergrond, zonder welke een scène drama en impact kan missen.
De standaardstrategie voor landschaps- en landschappelijke beelden is om een f / stop van f / 8 of hoger te gebruiken en hyperfocale afstandsfocus te gebruiken om nauwkeurig te berekenen hoe het hele frame het beste met het focusgebied kan worden bestreken.
Deze tactiek is niet zonder uitdagingen, aangezien het gebruik van zeer kleine diafragma's kan leiden tot verlies van fijne details door het effect van diffractie, wat betekent dat de fotograaf vaak een geschikt compromis moet vinden tussen details die worden weergegeven door adequate DOF en details die verloren gaan door lens-geïnduceerde vervaging.
Er zijn daarom momenten waarop het streven naar maximale focusdiepte niet de beste aanpak is en werken met creatieve vervaging een betere manier is om gedenkwaardige foto's van hoge kwaliteit te maken.
Het effect van het beperken van de focus in landschappen is geen nieuwe stijl - in feite kan ondiepe DOF op afbeeldingen die zijn gemaakt met grootformaatapparatuur onvermijdelijk zijn, zelfs bij de minimale diafragma-instellingen.
Als deze basis eenmaal is geleerd, is het mogelijk om de enorme mogelijkheden voor creatieve beelden die variabele focus biedt, te verkennen
Hoewel grotere brandpuntsafstanden meestal worden gebruikt voor landschappen, waardoor een brede weergave van een locatie wordt weergegeven, kunnen smallere focusbereiken nog steeds worden gebruikt om afzonderlijke delen van de bekendheid te onderscheiden, die een groter deel van de aandacht van de kijker verdienen.
Door soms de extreme voorgrond- en achtergrondscherpte te verminderen, zodat alleen een indruk van kenmerken in deze gebieden wordt overgebracht, kan een frissere, meer tot nadenken stemmende compositie worden geproduceerd. Probeer te fotograferen met f / 2.8 om extra nadruk te leggen op textuur.
Door dit te combineren met een laag perspectief en een brede lens, kunnen fijne details worden weergegeven in de context van de scène als geheel, zonder concurrerende details op de achtergrond.
Een andere populaire techniek is om tegen het licht in te schieten, wat een sterke gloed genereert bij gebruik van grote diafragmaopeningen. Dit is vooral effectief in de ochtend of avond, wanneer de zon in een lagere hoek staat en kan worden gebruikt om kleur langs de horizon met de lucht te laten overvloeien.
Dit heeft tot gevolg dat scène-elementen als impressionistisch-achtige vormen worden weergegeven, die de kijker een idee geven van de aard van de locatie, zonder afbreuk te doen aan de gebieden dicht bij de camera.
Master DOF voor portretten
Ondiepe DOF is getrouwd met het portretgenre, met diffuse achtergronden in foto's van mensen, met grote diafragmaopeningen, wat een van de eerste technieken is die we als nieuwe fotografen leren.
De kritische componenten van een portretfoto zijn de ogen, dus elke techniek die de aandacht beperkt tot dat deel van het frame, is van nut. Hoe we hiervoor selectieve focus gebruiken, is echter variabel, met veel ruimte voor artistieke input.
Door de relatieve hoek van de camera ten opzichte van het onderwerp te wijzigen, kan het uiterlijk van het uiteindelijke frame aanzienlijk veranderen, evenals de werkafstand tussen de lens en het onderwerp.
Een creatieve optie is om de emotionele kracht van de ogen te omarmen en deze te isoleren met een strakkere uitsnede en ‘super’ ondiepe DOF.
Maak gebruik van een snelle prime, met een maximaal diafragma van minimaal f / 1.8, of gebruik zelfs een macrolens, om de zeer korte scherpstelmogelijkheden te gebruiken voor scherpte die al na enkele millimeters wegvalt.
In combinatie met sterk gerichte verlichting kan dit worden gebruikt om een zeer filmische uitstraling te creëren.
Experimenteer daarnaast met het kantelen van de camera om de afname van de scherpte te benadrukken, door langs het lichaam van het onderwerp te bewegen - door in een verhoogde positie te staan en de camera naar beneden te richten, terwijl je onderwerp omhoog kijkt naar de lens, ontstaat een veel dynamischer perspectief. dan wanneer je horizontaal fotografeert, vanaf ooghoogte.
U kunt ook diepe DOF gebruiken om een groter kenmerk van uw omgeving te maken. Zoek op locatie een uniforme achtergrond, zoals een reeks bomen of een uitgestrekt veld, en stel uw diafragma in op ongeveer f / 11, met een brandpuntsafstand tussen 20 mm en 35 mm.
Dit zal meer van de middengrond scherp maken, terwijl de verre achtergrond waarneembaar, maar toch onopvallend blijft. Op een zonnige dag de achtergrond ongeveer 1 stop onderbelichten en invulflits toevoegen voor een humeurige stijl die populair is in hedendaagse omgevingsportretten.
Bedenk bij het belichten van uw opnamen hoe DOF van invloed is op de weergave van hoge lichten en schaduwen. Voorkom in ondiepe beelden dat heldere hooglichten afleidende gebieden met een gebleekte kleur worden en houd er rekening mee dat randvignettering prominenter kan zijn in gebieden met weinig detail.
Creëer diepte in natuurbeelden
Er zijn veel gelegenheden in de fotografie waarbij een genre synoniem wordt met een bepaalde stijl, wat de 'standaard'-benadering wordt die wordt aangenomen door inkomende fotografen, maar toch aanwezig is om technische in plaats van artistieke redenen.
Scherptediepte is een dominant voorbeeld - terwijl het vervagen van achtergronden zeker creatieve voordelen heeft en vaak een opzettelijk effect is, in andere gevallen is het slechts een bijproduct van de behoefte aan grotere diafragmaopeningen.
Natuur- en actiefotografie vereist meestal het gebruik van hoge sluitertijden om beweging binnen het frame te bevriezen. E.
ven in relatief goed licht, om het gebruik van belichtingen van 1/1000 sec en korter mogelijk te maken, zullen lenzen waarschijnlijk wijd open of dichtbij het kleinste f / getal moeten worden gebruikt, wat resulteert in een smallere focus. Daarom is het handig om te weten hoe u deze eigenschap het beste kunt gebruiken.
Het wegvallen van de focus hoeft niet beperkt te blijven tot gebieden achter het onderwerp - door zo te componeren dat wazige nabije voorgrondelementen, zoals vegetatie, overlappen met de belangrijkste zones van het frame, kunnen de diffuse kleurwassingen die deze genereren extra energie en levendigheid aan het beeld.
Dergelijke natuurlijke kaders kunnen ook helpen om de omgeving waarin het onderwerp zich bevindt beter over te brengen, voor een natuurlijk ogende foto die de kijker het gevoel geeft dat hij zelf in het veld is.
Werken met kleur is een techniek die algemeen wordt toegepast door professionele fotografen die creatieve DOF gebruiken.
Wanneer iets onscherp wordt weergegeven, worden details weggelaten, waardoor alleen kleur en toon overblijft om mee te werken. Verander de brandpuntsafstand en speel met de afstand tot het onderwerp om te ontdekken hoe kleuren in elkaar overvloeien naarmate de schijnbare relatieve afmetingen van objecten veranderen.
Probeer complementaire kleuren samen te brengen door de opnamehoek te variëren.
Een voordeel van het gebruik van een lange telelens, zoals een 500 mm, in combinatie met een diafragma van f4, is dat zelfs in composities met een breder frame de verre achtergrond effectief wazig blijft.
Dit wordt geholpen door de telecompressie, waardoor achtergrondelementen groter in het frame en dichter bij het onderwerp lijken. Wijzig uw opnamepositie om het perspectief te benadrukken en verschillende detailniveaus te tonen naarmate het oog dieper in het beeld beweegt.
