We kennen allemaal 'urbex' - het verkennen en fotograferen van vervallen oude gebouwen - maar Alice van Kempen gaat nog een stap verder, zo documenteert ze in haar boek Furbex …
Onlangs begon ik verlaten plaatsen en gebouwen te verkennen - beter bekend als ‘stedelijke verkenning’ of ‘urbex’. Ik ben gefascineerd door hoe Moeder Natuur terugneemt wat haar ooit toebehoorde.
Ik kwam op het idee om Claire, mijn bull terrier, als model te laten poseren in deze verlaten gebouwen. Dit resulteerde in een serie genaamd Furbex, urbexfotografie met een harige twist.
De stadsavonturen met Claire waren ook een middel om een positief beeld te creëren van een ras dat vaak verkeerd wordt begrepen. De bull terrier is een zachtaardige clowneske hond; ze houden van mensen en hun gezelschap.
De foto's zijn gemaakt op locaties in heel Europa, waarvan sommige niet meer bestaan omdat ze sindsdien zijn gesloopt of gerestaureerd. We volgen strikt de urbex-regels, maar niet al onze bezoeken waren legaal; soms is het niet mogelijk om toestemming te vragen omdat de eigenaren zijn overleden, of niemand - zelfs de buren niet - weet of er eigenaren zijn. We laten de plek altijd onaangeroerd en gebruiken het motto: "neem alleen foto's, laat alleen pootafdrukken achter". Dat betekent dat we nooit iets breken om een site te betreden; er moet een bestaande ingang zijn, anders is het een no-go. Geen vandalisme, geen diefstal, we zijn er om foto's te maken.
Wat Claire en mijn veiligheid betreft, we nemen geen enkel risico, het is het gewoon niet waard. Dit betekent thuis veel voorbereiding en als een locatie zich niet veilig voelt, zelfs na honderden kilometers reizen, gaan we niet naar binnen. Ik heb speciale laarzen, en Claire ook. Bij het betreden van een gebouw wordt Claire de hele tijd aan een korte lijn gehouden, alleen losgelaten als ze poseert.
Galerij: de furbexbeelden van Alice van Kempen
Toen ik met het project begon, had ik een boekidee in gedachten. Ik ben niet nieuw in het uitgeven van boeken, ik heb twee bull terrier-boeken in eigen beheer uitgegeven - een geschiedenisboek en een koffietafelboek - maar deze keer wilde ik het ‘goed’ doen en koos ik ervoor om op zoek te gaan naar een uitgever. Dankzij het winnen van de categorie Wildlife van de wedstrijd Outdoor Photographer of the Year, kwam ik in contact met Ammonite Press. Toen ik ze een selectie foto's liet zien, waren ze erg enthousiast.
Ik werk met Nikon-kit sinds ik begon als professionele fotograaf. Ik begon de Furbex-serie met een Nikon D800 met Nikon 24-70mm f / 2.8 en Tokina 16-28mm f / 2.8. Vorig jaar kocht ik de Nikon D850 en onlangs de Nikon 14-24mm f / 2.8 ter vervanging van de Tokina. Dit laatste is mijn favoriete lens voor Furbex. Ik gebruik nu beide camera's; D850 met 14-24 mm en D800 met 24-70 mm.
De kraag met het gladde
Er is zoveel te zien en vast te leggen in deze gebouwen. De lichtomstandigheden zijn echter verre van ideaal, toch maak ik alleen gebruik van bestaand licht; het is de beste manier om de schoonheid en het verval ervan te laten zien.
In het schaarse licht zijn sluitertijden van één, twee of zelfs vier seconden nodig om Claire te fotograferen in ruimtes waar het daglicht zijn uiterste best doet om door te dringen. Het dynamische bereik van de D800 en D850 is een enorme hulp op deze plekken.
Verschillende locaties zorgen voor verschillende uitdagingen: midden in de nacht een Italiaans kasteel binnensluipen om de dorpelingen te ontwijken en vervolgens uren wachten tot de eerste lichtstraal verschijnt; in een verlaten weeshuis zijn wanneer machines plotseling opduiken om de grond waterpas te maken - het enige wat we konden doen was naar buiten lopen met een pokerface, de toeschouwers een goede morgen wensen en snel vertrekken …
Furbex: A Dog's Life of Urban Exploration door Alice van Kempen wordt uitgegeven door Ammonite Press, £ 12,99
Interview: Nadia Meli
Interview: Chris Dorley-Brown
Interview: Tommy Clarke
