Deze sensuele vetplanten staan in The Park Güell in Barcelona. Toen ik ze tegenkwam, werd ik verleid door hun vlammende, tentakelachtige 'ledematen', die werden geaccentueerd door het lage strijklicht dat er doorheen stroomde.
Natuurlijk was ik, terwijl ik in het wereldberoemde park van Antoni Gaudí was, op zoek naar manieren om de magie van de visie van de baanbrekende architect vast te leggen. Ik kon zijn werk echter gewoon niet goed doen met een camera, en er stonden sowieso heel veel vervelende toeristen in de weg. Gezien het feit dat Gaudí's levenswerk geïnspireerd was door de organische vormen van de natuur, is het vreemd genoeg passender dat het eigenlijk natuurbeelden waren waar ik het meest blij mee ben geweest.
Ik hou ervan om direct in het zonlicht te fotograferen. Het wordt vaak 'contre-jour' genoemd. Op deze manier fotograferen heeft echter zijn uitdagingen: in de eerste plaats wordt de lichtmeter van uw camera voor de gek gehouden. Belichtingscompensatie kan je uit deze augurk halen, maar het is veel gemakkelijker om simpelweg over te schakelen naar de handmatige modus en het juiste diafragma en sluitertijd te selecteren. Het maakt echt niet uit of je details begint te verliezen in de hoge lichten, vooral als de zon in de scène staat en deze goed is gecontroleerd. Het draagt bij aan de sfeer.
Voor mij is het juist het lage licht dat in dit beeld stroomt, dat het tot een succes maakt. Het voegt lagen van diepte, drama en een gevoel van ontzag toe. Ik heb het gevoel dat je het licht bijna zou kunnen ‘drinken’.
De laatste fase in het creatieve proces was het omzetten naar zwart-wit. Dit hielp me om de organische Triffid-achtige vormen, texturen en patronen van de plant te benadrukken.
Later heb ik deze foto bij een bekende stockbibliotheek ingediend. Het verbaasde me niet dat het werd afgewezen: het is niet echt het soort afbeelding dat het nodig heeft. De rechtvaardiging van "blootstellingsfout" prikkelde echter mijn gevoel voor humor … BB
• Andere artikelen in de serie Art of Seeing
