Meestal heb ik een of meer projecten onderweg. Sommige zijn in korte vorm en worden in een middag voltooid, terwijl andere jarenlang op de achtergrond rommelen. Soms kunnen ze diepgaand en betekenisvol zijn, en op andere momenten kunnen ze meer triviaal en oppervlakkig zijn - of beide tegelijk.
Een thema dat de afgelopen jaren mijn persoonlijke praktijk heeft gedomineerd, was een visueel onderzoek naar de manier waarop mensen omgaan met de omgeving. Terugkijkend realiseer ik me dat dit brede thema al decennia op de achtergrond wegborrelt. Misschien kom ik net op het punt waarop ik mijn ideeën duidelijker kan verwoorden door middel van fotografie. Misschien is het een groeiend publiek bewustzijn over deze thema's dat mij ook voedt. Hoe dan ook, een deel van dit werk wordt opgemerkt, gedeeld en erover geschreven, en sommige mensen lijken oprecht geïnteresseerd. Dit is geweldig, en spoort me aan.
Deze foto is gemaakt in Peru. Technisch gezien is het een heel simpel beeld. Er was veel mooi diffuus licht, dus ik hoefde niet te friemelen met statieven en technieken. In plaats daarvan kon ik me concentreren op de inhoud.
Ik werd aangetrokken door het contrast van de verzorgde rand van het pad, met zijn precieze, kunstmatige lijnen, afgezet tegen de woest afgelegen woestijnomgeving. Misschien kan het beeld worden gelaagd met betekenis over de interacties die mensen hebben met het land. Het is een observatie die naar ik hoop genuanceerd genoeg is om bij de kijker vragen op te roepen over de wereld waarin we leven en onze relatie ermee.
Ik zou willen suggereren dat in deze tijd - een tijd waarin de beeldtaal van fotografie misschien wel de meest universeel begrepen taal op aarde is - het belangrijk is om soms meer te doen dan alleen mooie plaatjes maken in het magische uur. We moeten ook de wereld om ons heen met een kritische blik onderzoeken, rapporteren, becommentariëren en bevragen. BB
• Andere artikelen in de serie Art of Seeing
