Voor wie vaak het gevoel heeft dat een 50mm lens niet helemaal dichtbij genoeg komt, terwijl een 85mm lens wat aan de lange kant is, is de Sigma 65mm F2 DG DN het perfecte compromis. Met een kijkhoek van net geen 37 graden werkt hij goed in veel en gevarieerde situaties, van algemene opnamen tot stillevens en portretten. De vrij korte minimale scherpstelafstand van 0,55 mm voegt nog meer veelzijdigheid toe, terwijl het diafragma van f / 2 een vrij kleine scherptediepte oplevert en tegelijkertijd een compacte, lichtgewicht constructie mogelijk maakt, vergeleken met de meeste f / 1.4 prime-lenzen.
Specs
Monteren: Sony E, Leica L
Volledig frame: Ja
Autofocus: Ja
Beeldstabilisatie: Nee
Lens constructie: 12 elementen in 9 groepen
Kijkhoek: 36,8 graden
Diafragma bladen: 9
Minimaal diafragma: f / 22
Minimale scherpstelafstand: 0,55 m
Maximale vergrotingsfactor: 0,15x
Filtermaat: 55 mm
Dimensies: 72x75mm
Gewicht: 405 g
Belangrijkste kenmerken
Deze lens uit de Sigma I-serie heeft een identieke look en feel als zijn metgezel 35 mm F2 DG DN Contemporary-optiek, in een vergroot pakket dat nog steeds vrij klein en licht is met 72x75 mm en 405 g. Het beschikt over een snel en vrijwel geruisloos autofocussysteem op basis van een stappenmotor, compleet met een gekartelde metalen, elektronisch gekoppelde handmatige scherpstelring. Het scherpstellen is volledig intern, dus er is geen verlenging of rotatie van het voorste element
Er is ook een gekartelde metalen diafragmaring met een A (auto) positie voor cameragestuurde diafragmaregeling, terwijl praktische aanpassingen beschikbaar zijn in handmatige en diafragmavoorkeuze opnamemodi, in stappen van een derde f / stop. Videografen kunnen echter teleurgesteld zijn dat er geen ‘de-click’ -optie is voor traploze diafragma-aanpassingen.
De brandpuntsafstand van 65 mm en het diafragma van f / 2 zijn goed te combineren voor portretfotografie, terwijl het goed afgeronde diafragma met 9 lamellen helpt om een bokeh van hoge kwaliteit te behouden wanneer je een beetje diafragmeert. Het optische pad is gebaseerd op 12 elementen in 9 groepen en heeft, net als bij zijn broer van 35 mm, één SLD-element (Special Low Dispersion) en twee asferische elementen, samen met Sigma's Super Multi-Layer Coating.
Bouw en gebruik
Sigma is tegenwoordig een vrij zeldzaamheid geworden onder fotografische fabrikanten, door al zijn lenzen in Japan te blijven produceren. Deze optiek van 65 mm voelt van uitzonderlijke kwaliteit aan, vooral voor een van Sigma's ‘Contemporary’ lenzen. De behuizing en de meeste interne onderdelen zijn uitsluitend gemaakt van aluminium of andere metalen, inclusief de lenskap en de magnetische lensdop. Er wordt ook een meer conventionele plastic lensdop meegeleverd. De gecoate messing montageplaat heeft een weerbestendige afdichting om te beschermen tegen het binnendringen van stof en vocht tussen de lens en de camerabehuizing.
De hantering is uitstekend, hoewel het, zoals bij elke lens met metalen behuizing, koud aanvoelt wanneer u fotografeert in koude omstandigheden. Toch werkt de handmatige scherpstelring soepel en is een zeer nauwkeurige bediening mogelijk. Zoals bij de meeste op stappenmotor gebaseerde autofocuslenzen, is er geen focusafstandsschaal. De diafragmaring aan boord is een duidelijk pluspunt.
Prestatie
Scherpte en contrast zijn uitstekend, zelfs bij volledig open fotograferen met f / 2. Natuurlijk kan de Sigma niet echt concurreren met een 85 mm f / 1.4 of f / 1.2 lens voor het leveren van een heel kleine scherptediepte, maar toch is bokeh erg aantrekkelijk en aangenaam vloeiend. De combinatie van de brandpuntsafstand van 65 mm en het diafragma van f / 2 geeft een scherptediepte die goed werkt voor portretten.
Kleurranden worden zeer goed onder controle gehouden in termen van longitudinale (axiale) chromatische aberratie, die snelle lenzen kan plagen bij wijd open fotograferen over het hele beeldframe. Als zodanig is er verwaarloosbare franje rond de randen van objecten voor of achter het focusvlak. Laterale chromatische aberratie kan wat meer opvallen aan de randen van het beeld, maar in de meeste opnamescenario's is het onwaarschijnlijk dat u enige kleurafwijking ziet.
De lens doet het niet zo goed qua lichtafval, wat best merkbaar kan zijn bij f / 2, maar sommigen zien dit misschien als een bonus voor creatief effect. Speldenkussenvervorming kan duidelijk zijn bij het fotograferen van architectonische onderwerpen, maar is geen probleem voor portretten en algemene opnamen. De weerstand tegen nevenbeelden en overstraling is erg goed.
Voorbeeldafbeeldingen
Labotests
We voeren een reeks laboratoriumtests uit onder gecontroleerde omstandigheden, met behulp van de testsuite van Imatest Master. Foto's van testkaarten worden gemaakt over het hele bereik van diafragmaopeningen en zoomlenzen (indien beschikbaar) en vervolgens geanalyseerd op scherpte, vervorming en chromatische aberraties.
We gebruiken Imatest SFR-grafieken (ruimtelijke frequentierespons) en analysesoftware om de lensresolutie in het midden van het beeldframe, hoeken en middelpuntafstanden, over het bereik van diafragma-instellingen en, met zoomlenzen, bij vier verschillende brandpuntsafstanden uit te zetten. De tests meten ook vervorming en kleurranden (chromatische aberratie).
Scherpte:
Bij het grootste diafragma van f / 2 is de scherpte enorm indrukwekkend over het hele beeldframe, en het is absoluut uitstekend bij diafragmaopeningen tussen f / 2.8 en f / 11.
Franje:
Longitudinale (axiale) chromatische aberratie is zeer minimaal, zelfs bij wijd open fotograferen bij f / 2, hoewel laterale chromatische aberratie een beetje merkbaar kan zijn in de hoeken van het beeld, wanneer deze niet wordt gecorrigeerd.
Vervorming: 2.53
Een negatieve score duidt op tonvormige vertekening, een positieve score speldenkussen. Een score van nul betekent geen vervorming.
Speldenkussenvervorming kan in sommige situaties merkbaar zijn, maar net als bij laterale chromatische aberratie zijn in-camera correcties over het algemeen beschikbaar.
Vonnis
Deze lens is een beetje een tussenlaag en zal echt in de smaak vallen bij fotografen met Sony E- of L-mount spiegelloze camera's die het gat tussen 50 mm en 85 mm prime-lenzen willen opvullen. Het is ook erg handig op Sony E-mount APS-C-formaat body's, waarop het een effectieve brandpuntsafstand van iets minder dan 100 mm geeft. De bouwkwaliteit is uitstekend, net als de beeldkwaliteit, en de lens is ondanks zijn robuuste metalen constructie lekker compact en licht van gewicht. Al met al is het een slimme lens met een zeer goede prijs-kwaliteitverhouding.
De beste lenzen van Sony
De beste Sony-camera
Sony A7 versus A7 II versus A7 III
