Fotografische fabrikanten produceren al decennia lang budgetvriendelijke 70-300 mm zoomlenzen, die teruggaan tot het 35 mm-filmtijdperk. Ze zijn even populair geweest in het digitale tijdperk, zowel voor full-frame camera's als voor APS-C-behuizingen, waarop ze een machtig zoombereik geven van 105-450 mm (112-480 mm voor Canon). Het zijn doorgaans vrij eenvoudige lenzen, met het oog op kosteneffectiviteit in plaats van overdadige sensaties of geavanceerde extra's. Vergeleken met Sony's eigen merk FE 70-300mm f / 4.5-5.6 G OSS-lens, die beschikt over optische stabilisatie, een autofocusbegrenzingsschakelaar en een aanpasbare functieknop, ziet de Tamron er zeker erg basic uit, maar aan de andere kant kost het slechts ongeveer half zoveel om te kopen.
Specs
Monteren: Sony E.
Autofocus: Ja
Lens constructie: 15 elementen in 10 groepen
Kijkhoek: 8,3-34,3 graden
Diafragma bladen: 7
Minimaal diafragma: f / 22-32
Minimale scherpstelafstand: 0,8 m (groothoek) 1,5 m (telefoto)
Maximale vergrotingsfactor: 0,11x (b) 0,2x (telefoto)
Filtermaat: 67 mm
Dimensies: 77x148mm
Gewicht: 545 g
Belangrijkste kenmerken
Tamron heeft de laatste tijd veel aandacht besteed aan het maken van lenzen met E-bevestiging voor spiegelloze camera's van Sony, en de meeste waren nogal fantastisch, van de 20 mm, 24 mm en 35 mm f / 2.8 prime-lenzen tot de 17-28 mm, 28-75 mm en 70-180 mm f / 2.8 zooms. Al deze lenzen, plus de Tamron 28-200 mm superzoom, zijn voorzien van RXD-autofocus (Rapid eXtra-silent stepping drive), en dit voorbeeld van 70-300 mm. Dat is geen slechte zaak, want het is een betrouwbaar, nauwkeurig, snel en vrijwel geruisloos systeem en is ook compatibel met de modi Fast Hybrid AF en Eye AF van Sony's recentere camera's met E-bevestiging, en maakt directe handmatige scherpstelling mogelijk.
Een functie die bij al deze lenzen universeel ontbreekt, is optische beeldstabilisatie. Je zou kunnen zeggen dat, omdat alle camera's uit de Sony A7-serie behalve de eerste generatie IBIS (In Body Image Stabilization) hebben, Tamron's eigen in-lens VC (Vibration Compensation) niet echt nodig is. IBIS kan echter worstelen met langere brandpuntsafstanden en veel fabrikanten voegen optische stabilisatie toe aan hun telelenzen, die vervolgens met veel succes in combinatie met IBIS-systemen kunnen werken.
Het optische pad omvat 15 elementen in 10 groepen, met vooraan een LD (Low Dispersion) -element. De veelgeprezen BBAR-coating van Tamron wordt gebruikt om beeldschaduwen en lichtvlekken te minimaliseren. Net als alle andere lenzen in Tamron's E-mount-stal, heeft de 70-300 mm een 67 mm filterdraad, zodat u dezelfde schroeffilters voor het hele bereik kunt gebruiken.
Bouw en gebruik
Met een gewicht van 545 g voelt de lens opmerkelijk licht aan voor een telezoom. Tamron wijst er inderdaad op dat het 's werelds kleinste en lichtste full-frame compatibele 70-300 mm-lens is. Toch voelt de bouwkwaliteit behoorlijk robuust aan en is het voorzien van weerbestendige afdichtingen.
De lichtgewicht constructie is een bonus vanuit het oogpunt van hantering, vooral voor lange periodes van handheld fotograferen en simpelweg om de lens rond te dragen. De elektronisch gekoppelde handmatige scherpstelring en mechanische zoomring werken beide met soepele efficiëntie en, zoals gebruikelijk voor deze lensklasse, schuift de binnencilinder uit bij langere zoominstellingen. Bij volledig interne focussering draaien het frontelement en de filterring echter niet, wat een ander voordeel is bij het hanteren. Dat is echt alles wat we kunnen zeggen over de bediening, want er zijn geen andere schakelaars of bedieningsringen om mee te spelen, afgezien van de zoom- en focusringen.
Prestatie
Het snelle en vrijwel stille RXD-autofocussysteem voldoet aan zijn facturen en bleek consistent nauwkeurig in onze tests. De beeldkwaliteit is meer een allegaartje. Centrumscherpte is uitstekend in de korte helft van het zoombereik en nog steeds erg goed in de 200-300 mm sector. Verder uit het midden is de scherpte een beetje mat bij grote diafragmaopeningen, en valt relatief tegen naar de randen en hoeken van het frame.
Kleurranden zijn zeer verwaarloosbaar aan de korte kant van het zoombereik, maar kruipen omhoog in de 200-300 mm sector. Kussenvormige vervorming kan ook behoorlijk merkbaar zijn in het 100-300 mm-gedeelte van het zoombereik, maar aan de positieve kant zijn in-camera correcties beschikbaar voor beide aberraties.
Voorbeeldafbeeldingen
Labotests
We voeren een reeks laboratoriumtests uit onder gecontroleerde omstandigheden, met behulp van de testsuite van Imatest Master. Foto's van testkaarten worden gemaakt over het hele bereik van diafragmaopeningen en zoomlenzen (indien beschikbaar) en vervolgens geanalyseerd op scherpte, vervorming en chromatische aberraties.
We gebruiken Imatest SFR-grafieken (ruimtelijke frequentierespons) en analysesoftware om de lensresolutie in het midden van het beeldframe, hoeken en middelpuntafstanden, over het bereik van diafragma-instellingen en, met zoomlenzen, bij vier verschillende brandpuntsafstanden uit te zetten. De tests meten ook vervorming en kleurranden (chromatische aberratie).
Scherpte:
Centrumscherpte is uitzonderlijk in de 70-100 mm-sector van het zoombereik, vooral voor deze klasse van telezoomlens. De centrumscherpte op lange afstand is nog steeds erg goed, maar de middelste scherpte is minder indrukwekkend en de randscherpte is matig, vooral bij kortere brandpuntsafstanden.
Franje:
Er is heel weinig kleurafwijking bij korte tot gemiddelde zoominstellingen, zelfs aan de uiterste randen van het beeld, maar het kruipt omhoog bij langere brandpuntsafstanden tussen 200-300 mm.
Vervorming:
Negatieve scores duiden op tonvormige vervorming, positieve scores duiden op speldenkussen. Een score van nul betekent geen vervorming.
Er is praktisch geen vervorming bij 70 mm, maar speldenkussen kan behoorlijk merkbaar zijn bij langere brandpuntsafstanden tussen 100-300 mm. Net als bij kleurranden zijn correcties in de camera beschikbaar.
Vonnis
Een reisvriendelijke lens die ook een goede lichtgewicht walkabout-zoomlens is, de Tamron 70-300 mm is opmerkelijk licht en ook heel eenvoudig te gebruiken. Het past goed bij alle, behalve de eerste full-frame Sony E-mount full-frame camera's, aangezien latere modellen zijn voorzien van IBIS. De lens zou ook het overwegen waard zijn voor Sony's APS-C-formaat E-mount-behuizingen, maar relatief weinig hiervan hebben IBIS, waardoor consistent scherpe opnamen uit de hand moeilijk te realiseren zijn. De scherpte zelf is meestal uitstekend in het midden van het beeld, maar valt weg naar de randen en hoeken. Per saldo is het een goede lens die de vraagprijs zeker waard is, maar hij is minder indrukwekkend dan andere recente Tamron-optica met E-bevestiging.
De beste lenzen van Sony
De beste Sony-camera
Sony A7 versus A7 II versus A7 III