Frederik Buyckx begon pas zes jaar geleden als fotograaf te werken. Sindsdien heeft hij onder meer de Young Promising Photographer Award (tweemaal), de ANI PixPalace Award 2014 in Perpignan en een World Press Photo Award gewonnen. Onlangs werd hij bij de Sony World Photography Awards uitgeroepen tot Landschapsfotograaf van het jaar voor zijn serie ‘Whiteout’ - zes opvallende en emotionele beelden van met sneeuw bedekte landschappen in de Balkan, Scandinavië en Centraal-Azië. Op 32-jarige leeftijd staat de Belg aan het begin van een opmerkelijke carrière.
Buyckx (spreek uit ‘boeks’), terwijl hij in Gent gevestigd is, is een soort nomade. Zijn fotografie, en zijn leven, is een verzameling reisavonturen, terwijl hij de verschillende mensen en levenswijzen die hij onderweg tegenkomt, observeert en vastlegt (vergelijkbaar met zijn landgenoot Kevin Faingnaert, die we in het vorige nummer hebben ontmoet). Een rommelig kuifje asbruin haar bedekt een gezicht met een gemakkelijke glimlach, en zijn manier van doen suggereert een ontspannen gelijkmoedigheid met de wereld - wat daarna komt, is goed voor hem, mits het iets interessants is.
Hij begon op 17-jarige leeftijd met reizen en nam rond dezelfde tijd een avondles fotografie met zijn neef, maar de ‘echte’ fotografie kwam iets later. Buyckx studeerde reclamevormgeving en na een masteropleiding van vier jaar kreeg hij uiteindelijk zijn droombaan aangeboden: stage bij een Belgisch topreclamebureau in New York. “Het was een geweldige ervaring - ik zat, tekende, kwam met concepten en ideeën, maar ik zat achter een bureau. Ik wist niet precies waar ik heen wilde, maar ik wist wel dat ik wilde reizen. " Aan het einde van de stage kocht hij zijn eerste DSLR, boekte een vlucht naar Midden-Amerika en liet de reclamewereld achter zich. "Ik had geen fotograaf willen worden, maar ik vond iets waardoor ik reizen kon combineren met een levensstijl. Ik ontdekte dat ik het erg leuk vond. Fotografie gaf me een reden om te reizen, en het gaf mijn reizen meer zin. "
Zijn bekroonde ‘Whiteout’ -afbeeldingen zijn afkomstig van twee afzonderlijke lopende projecten - ‘Wolf’, waarmee hij in 2014 begon, en ‘Horse Head’, waarmee hij pas afgelopen november begon. ‘Whiteout’ is opgenomen in Kirgizië, de Balkan en Noorwegen en is ontstaan uit Buyckx 'fascinatie voor kleine gemeenschappen die in barre winterse omstandigheden leven. In deze sneeuwwitte wereld is er eenvoud en een stille leegte. Een ezel struikelt in een leeg berglandschap, een dikke zwarte weg verdwijnt in het niets, een gedaante met een bezem loopt ergens naartoe - we weten niet waarheen.
Fotografie gaf me een reden om te reizen, en het gaf mijn reizen meer zin.
“Dit werk is persoonlijker dan mijn vorige projecten. Ik wilde de natuur verkennen en in zwart-wit werken. Het is rustiger, het is op een bepaalde manier donkerder - de sneeuwlandschappen zijn erg helder, maar alle andere afbeeldingen in de serie zijn erg donker. Ik wilde iets nieuws ontdekken, maar ik kan geen onderwerp vinden via mijn computer - ik moet ergens zijn om dingen te ervaren en te zien, om geïnspireerd te worden. Dus ik ben net begonnen met het maken van kleine foto's van plaatsen waar ik heen wilde, zonder enig idee. De meeste van mijn projecten evolueren - het idee wordt een idee omdat ik iets doe. "
Het verlaten van België lijkt vooral de kern te zijn van ‘iets doen’ voor Buyckx. “Ik hou van België, maar ik beschouw het bijna als een transitzone tussen mijn reizen door. Het is een goed land om in te wonen, maar ik verveel me er snel van. " Hij heeft een liefdesrelatie ontwikkeld met de Balkan, en met Albanië in het bijzonder, die hij de afgelopen 10 jaar 12 keer heeft bezocht en waar hij voortdurend naar terug wordt getrokken. “Elk jaar ga ik minstens één keer naar Albanië. Het is zo'n prachtig land met de aardigste mensen die ik ooit heb ontmoet … Ze waarderen het dat buitenlanders er heen gaan. Het zijn de meest gastvrije mensen - ze nodigen je uit voor een drankje, eten, slapen, overal.
Ik wilde de natuur verkennen, en in zwart-wit werken … Ik moet ergens zijn, dingen beleven en zien, geïnspireerd worden.
“Wat ik echt leuk vind, is het langzamere levenstempo. Het is nog niet overontwikkeld - in de bergen leven mensen gewoon zoals vroeger, en dat is echt leuk. Dat vind ik leuk. Ik vind het leuk om daar te zijn. Dat is de reden voor mijn werk - ik wil naar plaatsen waar ik, zelfs als ik geen foto's aan het maken was, toch zou willen gaan.
“Daar zijn ook veel minder regels. Het idee van vrijheid trekt mij mentaal, fysiek en visueel aan. Als er minder beperkingen zijn, gebeuren er meer dingen die u niet zou verwachten. Er kan bijvoorbeeld een bruiloft zijn en de lokale bevolking haalt gewoon hun geweren tevoorschijn en begint in de lucht te schieten omdat ze dat graag doen, en het is een soort traditie. In België zou je buurman de politie bellen, maar op de Balkan zullen de buren hun eigen geweren tevoorschijn halen en meedoen. "
‘Wolf’, opgenomen in Europa en Centraal-Azië, kijkt naar het leven dat leeft in de volle kracht van de natuurelementen. Het is rotsachtig en gestructureerd, koud en hard, met nachtelijke koeien en ineengedoken schapen. Zijn beelden zijn observaties van afgelegen gemeenschappen en opvallende landschappen. Er ligt sneeuw, maar er is ook het interieur van een graanwinkel, een genezende berenhuid die op de grond is geprikt en een man die 's nachts loopt, gevangen in koplampen. ‘Horse Head’ is een meer discreet project dat zich richt op een dorpsgemeenschap in Kirgizië, wiens leven wordt gevormd door reizen te paard die hun schapen naar de noordelijke zomerweiden brengen en ze veilig houden tijdens de gevaren en sneeuwstormen van de winter. De levensstijl van deze semi-nomadische mensen lijkt een weerspiegeling te zijn van Buyckx 'eigen rusteloosheid en behoefte aan een grote open lucht.
In februari vorig jaar voltooide Buyckx vier maanden werk om een Ford Transit-bestelwagen om te bouwen tot een camper. "Het is de meest gewone bestelwagen die je je maar kunt voorstellen. Ik heb hem in mezelf gebouwd, zodat je aan de buitenkant niet ziet dat het een camper is. Ik wil er niet overal als een toerist uitzien, en dus, afgezien van het kenteken, zal niemand zien dat ik een buitenlander ben. Ik ben misschien een beetje undercover. " Het is een avontuurlijke schoonheid, een eigentijdse versie van de romantische zigeunerwagen, een voertuig vol mogelijkheden voor bergreizen en het bereiken van het ontoegankelijke. “Ik ben er erg trots op.
Ik kijk op een kaart of er één kleine weg door een groot gebied loopt. Dat is de weg die ik wil inslaan.
Het heeft alles. Het idee was dat ik een berghut op wielen wilde bouwen. " Een opgezette eekhoorn hangt van een plank naast het kruidenrek in de kleine keuken, en een hertenschedel met gewei hangt aan de houten lambrisering aan de binnenmuren. Er zijn ook boekenplanken, een slaapbank en zelfs een tapijt van schapenvacht uit de Albanese bergen.
Buyckx heeft zijn busje, en inderdaad zijn hele benadering van het leven, ontworpen om kansen te verwelkomen en serendipiteit toe te staan. Door aan een reis te beginnen zonder een bepaalde bestemming, komt hij erachter waar hij heen gaat. “Wat ik doe is op een kaart kijken om te zien of er één kleine weg door een groot gebied loopt. Dat is de weg die ik wil inslaan. Of ik rijd gewoon door, en ik vind ‘de weg naar links lijkt mooi’, dus ik ga gewoon naar links. Soms kom je op plaatsen terecht, of zie je dingen of mensen die het gevoel hebben verloren te zijn, terwijl je zelf verdwaald bent. "
Ergens, terwijl je dit leest, is er een jonge man in een Transit, die naar een verdwijnende horizon rijdt, op zoek naar waar de weg naar buiten gaat en de foto's beginnen.
© Alle afbeeldingen Frederik Buyckx
Zie het werk van Buyckx op Frederikbuyckx.com op Instagram @frederikbuyckx en op Worldphoto.org
