Tamron heeft een geschiedenis van het verleggen van grenzen in het ontwerpen van superzoomlenzen.
Wat het enorme zoombereik betreft, waren de 18-250 mm, 18-270 mm en 16-300 mm allemaal wereldkloppers toen ze werden gelanceerd, en deze nieuwe 18-400 mm-lens volgt dit voorbeeld. Met een verbluffend zoombereik van 22,2x combineert het een groothoekinstelling, een supertele en alles daartussenin in één enkele lens.
Het ongekende telebereik van 400 mm komt overeen met een verbluffende 600 mm in full-frame termen, wanneer de lens op een 1,5x crop-sensor Nikon zoals de D3400 of D7500 zit, of een 640 mm wanneer op een 1,6x crop-sensor Canon zoals de EOS 1200D of Rebel T6i.
De Tamron 18-400 mm 18-400 mm f / 3.5-6.3 (model B082) wordt geleverd in een verrassend compact en lichtgewicht pakket (710 g), maar toch is de nieuwe lens ongeveer 30 procent zwaarder dan Tamron's 16-300 mm superzoom. Terwijl u aan het lange uiteinde 100 mm extra brandpuntsafstand krijgt, verliest u aan het korte uiteinde 2 mm.
Dat klinkt misschien niet veel, maar de vermindering van het groothoekpotentieel is merkbaar, van 82 graden naar 75 graden. Het optische pad omvat twee asferische elementen van gegoten glas en een hybride asferisch element, samen met drie elementen met een lage dispersie. De combinatie helpt de fysieke grootte te beteugelen, terwijl de beeldkwaliteit wordt geoptimaliseerd in termen van scherpte, contrast en kleurfranjes.
Autofocus wordt aangedreven door een HLD-motor (High / Low torque-modulated Drive). Het is erg stil in gebruik, vergelijkbaar met een ringvormig ultrasoon systeem, maar kan de scherpstelsnelheid aanpassen voor snelle foto's en vloeiende overgangen bij het vastleggen van films. Een stap terug, vergeleken met de Tamron 16-300 mm lens, is dat de focusring roteert tijdens autofocus en geen fulltime handmatige aanpassing mogelijk maakt. Er is ook geen focusafstandsschaal. De ring is tenminste zo ver naar voren dat het draaien ervan de fysieke behandeling van de lens niet nadelig beïnvloedt.
Tamron's gepatenteerde VC (Vibration Compensation) -beeldstabilisatie is voorzien, met een score van 2,5-stops efficiëntie. Dat is iets minder dan bij sommige van Tamron's andere recente lenzen, maar toch zeer de moeite waard.
Tamron 18-400 mm: bouwen en hanteren
De bouwkwaliteit is goed, met een stevig gevoel en een verwaarloosbare buiging in de driedelige uitschuifbare lopen. De zoomring is vrij stijf, maar zoomkruip is redelijk minimaal, zelfs bij het fotograferen vanuit bijna verticale hoeken. De totale constructie is vochtbestendig met een aantal weerafdichtingen, waaronder een rond de metalen montageplaat.
Tamron 18-400 mm: prestaties
Tamron is erin geslaagd de aanzienlijke technische uitdaging te behouden om een goede scherpte te behouden over een enorm zoombereik, tot en met de ultralange brandpuntsafstand van 400 mm. In onze laboratoriumtests bleek de lens op de langste stand even scherp als de concurrerende Sigma 18-300 mm en Tamron 16-300 mm lenzen, ondanks dat ze over beide een aanzienlijk extra bereik hadden.
Typerend voor superzoomlenzen is dat tonvormige vertekening bij de kortste zoominstelling duidelijk zichtbaar is, maar deze is iets minder extreem dan bij de Tamron 16-300 mm. Kleurranden zijn merkbaar, vooral bij lange zoominstellingen, waar het erg lijkt op de Tamron 16-300 mm. Over het algemeen gaat het enorme zoombereik van de nieuwe Tamron niet ten koste van een groter compromis in beeldkwaliteit in vergelijking met andere superzooms.
Tamron 18-400mm: laboratoriumtests
Scherpte
De scherpte wordt gemeten in het midden en de rand van het beeld en over het diafragma. Scherpte over het frame is goed voor een superzoomlens
Kleurfranjes aan de rand (dichter bij 0 is beter)
Kleurranden worden gemeten bij zes diafragma-instellingen (hierboven). Het kan nogal opvallen in de sector van 300-400 mm
Vervorming
Vervorming wordt weergegeven op een schaal van negatieve waarden (tonvormige vervorming) tot nul (nul vervorming) en positieve waarden (kussenvormige vervorming). Ton- en speldenkussenvervormingen zijn redelijk gemiddeld voor een superzoom
Vonnis
Deze lens is de superzoom bij uitstek als je een maximaal telebereik wilt - en hij presteert redelijk goed, gezien het enorme zoombereik van 22x. De 16-300 mm van Tamron heeft echter een iets grotere kijkhoek, is kleiner en lichter van gewicht en biedt een betere prijs-kwaliteitverhouding.
Tamron 18-400mm: Specificaties
Full-frame compatibel: Nee
Mount opties: Canon EF, Nikon F
Beeldstabilisator: Ja (2,5 stop)
Minimale scherpstelafstand: 0,45 m
Gezichtsveld: 75 - 4 graden (diagonaal)
Bouw: 16 elementen in 11 groepen
Focustype: Autofocus en handmatig
Focus limiet schakelaar: Nee
Interne focus: Ja
Filtermaat: 72 mm
Irisbladen: 7
Weerafdichtingen: Ja
Bijgeleverde accessoires: Petten, capuchon
Afmetingen (dia x lengte): 79 x 124 mm
Gewicht: 710 g
Beste superzoomlenzen voor Nikon
Beste superzoomlenzen voor Canon
