De Sony A7 II is vervangen door de nieuwere Sony A7 III, maar het beleid van Sony om oudere modellen in de uitverkoop te houden, betekent dat je deze nu tegen zeer lage prijzen kunt krijgen. Deze full-frame systeemcamera heeft misschien niet de allernieuwste technologie van Sony, maar hij is nog steeds veelzijdig, bekwaam en krachtig - en biedt een geweldige prijs-kwaliteitverhouding.
Je zou niet per se zeggen dat dit een van de beste Sony-camera's van vandaag was, gezien de technische vooruitgang die sindsdien is geboekt, maar het is ideaal voor iedereen die op dit moment op zoek is naar de goedkoopste full-frame camera's.
Sony veroorzaakte veel opschudding toen het de 24 MP Alpha 7 en 36 MP Alpha 7R introduceerde - de eerste compacte systeemcamera's met full-frame sensoren. Dit is iets dat nog moet worden gedaan door een andere fabrikant.
Sony creëerde nieuwe golven van opwinding door een update van de A7 te introduceren, in de gedaante van de A7 II. Sommigen vinden echter dat de veranderingen vrij klein zijn, aangezien de sensor, net als de overgrote meerderheid van de componenten van de nieuwe camera, hetzelfde 24 MP Exmor CMOS-apparaat is dat werd gebruikt in de originele A7. Het heeft echter interne stabilisatie, waardoor het tegenwoordig aantrekkelijker is als koopje, zelfs als het iets meer kost dan de oudere versie.
Specificaties
Sensor: 24,3 miljoen effectieve pixels full-frame (35,2 x 23,9 mm) Exmor CMOS
Conversie van brandpuntsafstand: 1,0x
Geheugen: SD / SDHC / SDXC / Memory Stick
Zoeker: Elektronische zoeker van 0,5 inch met 2,4 miljoen beeldpunten
Max. Videoresolutie: Full HD (1920 x 1080) bij 60 fps
ISO-bereik: 50-25,600
Autofocus punten: 117 fasedetectie; 25 contrast detectie
Max. Burst-snelheid: 5 beelden per seconde
Scherm: Kantelbaar lcd-scherm van 3 inch met 1.228.800 beeldpunten
Sluitertijden: 30-1 / 8.000 sec plus Bulb
Gewicht: 556 g (alleen body)
Dimensies: 127 x 96 x 60 mm
Stroomvoorziening: NP-FW50 oplaadbare lithium-ionbatterij (meegeleverd)
Belangrijkste kenmerken
Het grootste nieuws over de A7 II was dat het de eerste full-frame digitale camera was met ingebouwde stabilisatie. Dit betekent dat de sensor kan bewegen om te corrigeren voor onbedoelde camerabewegingen in vijf richtingen tijdens de opname. Wanneer een gestabiliseerde Sony-lens wordt gebruikt, wordt het stabilisatie-effect geoptimaliseerd, maar niet cumulatief: het ene of het andere systeem wordt gebruikt.
Hoewel de A7 II hetzelfde hybride AF-systeem heeft als de originele A7, die nog steeds te koop is, beweert Sony dat nieuwe scherpstelalgoritmen een 30% hogere AF-snelheid mogelijk maken, met een snellere en langere high-speed drive en een 1,5x verbetering in AF Tracking prestatie. Er is ook de toevoeging van Lock-on AF (Wide / Zone / Center / Flexible Spot) om bewegende onderwerpen te helpen volgen.
Sony heeft de A7 II ook enkele videofuncties van de A7S meegegeven. Het kan nu bijvoorbeeld opnemen in XAVC S-, AVCHD- of MP4-indeling. Picture Profiles bieden de mogelijkheid om het gamma in te stellen op Sony's S-Log2 voor minder contrast en een groter dynamisch bereik, terwijl de Time Code-functie helpt bij scène-identificatie en opnamesynchronisatie van meerdere camera's.
Andere kenmerken van de A7 II zijn onder meer een gevoeligheidsbereik van ISO 50-25.600; een 0,5-inch elektronische zoeker (EVF) met 2,4 miljoen beeldpunten; een kantelbaar 3-inch RGBW-lcd-scherm van 1.228.800 punten; een batterijduur van 350 opnamen; ingebouwde Wi-Fi-connectiviteit; Near Field Communication (NFC) -technologie; een maximale continue opnamesnelheid van 5 fps; en een standaard vormige flitsschoen met extra contacten om accessoires zoals de microfoonadapter aan te sluiten.
Bouw en gebruik
Net als de andere camera's uit de Alpha 7-serie heeft de A7 II een nogal hoekig, maar aantrekkelijk old-school uiterlijk. Volgens Sony is de sensorbehuizing in de A7 II sterker gemaakt, met meer magnesiumlegering dan in de originele camera. Dit, gecombineerd met de vocht- en stofafdichting van de camera, maakt hem duurzaam.
Een verrassing als je de Alpha 7 II voor het eerst gebruikt, is hoe hard de sluiter is. Je zou kunnen denken dat het een spiegelreflex is met een spiegel die uit de weg klapt voordat de sluiter opengaat.
De A7 II heeft een mooie, diepe grip, met een structuurcoating die een uitstekende aankoop geeft. Aan de achterkant van de camera zit een kleine maar effectieve duimrand, die dezelfde coating heeft als de voorste handgreep. Deze elementen zorgen ervoor dat de camera comfortabel en veilig in de hand ligt.
Veel van de knoppen op de A7 II kunnen worden aangepast, dus het is de moeite waard om de camera te gebruiken en te experimenteren met verschillende aanpassingsinstellingen. Het is ook mogelijk om het functiemenu aan te passen, toegankelijk door op de Fn-knop aan de achterkant van de camera te drukken. Elk van de 12 slots van het menu kan worden aangepast om toegang te krijgen tot een van de 32 functies. De standaardinstellingen zijn goed, maar het is een goed idee om in de gaten te houden welke functies u gebruikt.
Hoewel het kantelbare scherm van de A7 II handig is bij het maken van opnamen met een lage landschapsoriëntatie, heeft het, zoals de meeste schermen, een beetje last van reflecties en schittering in zeer heldere omstandigheden. En natuurlijk heeft een kantelbaar scherm weinig nut bij het maken van opnamen in een rechtopstaand formaat.
Gelukkig heeft de A7 II, net als de andere camera's uit de A7-serie, een uitstekende elektronische zoeker. Dit geeft een mooi helder beeld van de scène, met veel detail. Het beeld in de elektronische zoeker is natuurlijk, met hier en daar een flikkering om u eraan te herinneren dat het een elektronisch apparaat is in plaats van een optisch apparaat. De kleuren zijn echter iets minder verzadigd in de EVF dan op het scherm, in vastgelegde afbeeldingen en in het echte leven.
Over het algemeen zijn de bedieningselementen van de A7 II verstandig gerangschikt, maar de video-opnameknop bevindt zich aan de zijkant van de duimrand. Het is geen groot probleem om op deze knop te drukken als de camera op een statief is gemonteerd, of misschien op een rig, maar als je hem in de hand houdt, moet je je grip aanzienlijk aanpassen om erop te drukken. Een ander probleem is dat de belichtingscompensatieknop soms niet op zijn plaats valt.
Prestatie
Onze laboratoriumtests geven aan dat de A7 II in staat is om in laboratoriumomstandigheden evenveel details op te lossen als de 28 MP Samsung NX1. Ruis wordt ook goed gecontroleerd via de lagere, middelste en matig hoge gevoeligheidsinstellingen. Bij ISO 6.400 is er nogal wat chroma-ruis zichtbaar in onbewerkte bestanden die met 100% worden bekeken (wanneer ruisonderdrukking is uitgeschakeld).
De ingebouwde ruisonderdrukking die wordt toegepast op gelijktijdig vastgelegde JPEG.webp-bestanden verbergt deze gekleurde vlekjes goed, zonder al te veel detailverlies. De luminantieruis die overblijft na het proces is fijnkorrelig en gelijkmatig verdeeld.
Stap echter over op ISO 12.800 en 25.600, en de ruisonderdrukking die op JPEG.webp's wordt toegepast, begint zijn tol te eisen, met meer merkbaar detailverlies en vloeiend maken bij 100%. Gelijktijdig vastgelegde onbewerkte bestanden bieden de mogelijkheid om ruisonderdrukking te verfijnen om een acceptabel middengebied te vinden, waarbij wat ruis zichtbaar is en meer detail. Voor het grootste deel raden we echter aan om de hoogste gevoeligheidsinstelling te vermijden als u afdrukken wilt maken of afbeeldingen op A4-formaat of groter wilt bekijken.
Natuurlijk wilden we de prestaties van het ingebouwde beeldstabilisatiesysteem van de A7 II onderzoeken. Bij gebruik van de camera met de Carl Zeiss Vario-Tessar FE 24-70 mm f / 4 ZA OSS-lens, die zelf gestabiliseerd is, konden we acceptabel scherpe resultaten krijgen bij 70 mm met een sluitertijd van 1/6 sec. Hoewel deze stabilisatie niet helemaal voldoet aan het maximum van 4,5 EV dat Sony claimt, is hij erg goed.
Bij normaal daglicht buitenshuis is het autofocussysteem van de A7 II erg goed. Snel en nauwkeurig in de meeste situaties, hij kan zelfs goed overweg met bewegende onderwerpen en kan ze bijhouden terwijl ze van of naar de camera bewegen. De Lock-on AF-modi zijn vooral goed voor dit soort situaties. Dat gezegd hebbende, professionele of enthousiaste sportfotografen zijn misschien beter af met camera's zoals de Canon 7D Mark II of de Nikon D750, die meer controle geven over hoe een onderwerp wordt gevolgd en betere prestaties bij weinig licht.
De A7 II produceert voor het grootste deel aangename kleuren in de standaard Standaard Creatieve Stijl-modus. Het is een goede allround optie, maar de instelling Landschap levert doorgaans aantrekkelijkere landschapsbeelden op met een grotere verzadiging, iets meer warmte en een iets hoger contrast.
Het automatische witbalanssysteem presteert ook goed en u kunt er op vertrouwen in een groot aantal lichtomstandigheden. Zoals gewoonlijk worstelt het een beetje onder wat kunstlicht, maar het is gemakkelijk om een aangepaste witbalanswaarde in te stellen.
Toen we buiten fotografeerden in felle winterzon en het evaluatieve meetsysteem van de A7 II gebruikten met 1200 zones, ontdekten we dat veel van onze foto's baat hadden bij het inbellen van een kleine negatieve belichtingscompensatie. Het voordeel van een elektronische zoeker is dat u de impact van eventuele belichtingsaanpassingen kunt zien voordat u de opname maakt, dus de noodzaak van belichtingscompensatie is geen groot drama.
We hebben de videomogelijkheden van de A7 II nog niet volledig getest, maar onze eerste beoordeling is dat het beeldmateriaal van hoge kwaliteit oplevert, dat er over het algemeen natuurlijk uitziet.
Labotests
We hebben de laboratoriumresultaten van de Sony A7 Mark II vergeleken met die van drie van zijn moderne rivalen, om te zien of dit oudere cameramodel nog steeds de moeite waard is om te kopen. We hebben het getest met de Canon EOS RP, Nikon Z 6 en Panasonic Lumix S1.
Resolutie
Alle vier deze camera's leveren opmerkelijk vergelijkbare resolutiecijfers. De oudere Sony A7 II heeft tot ISO 400 een heel klein voordeel ten opzichte van de rest, maar daarna zijn deze camera's grotendeels onafscheidelijk. De resolutie van de Sony-sensor valt iets meer weg dan de andere bij ISO 3200 en hoger, maar de verschillen zijn klein.
Signaal - ruis verhouding
Ondanks dat hij een veel oudere sensor heeft, komt de Sony A7 II qua geluidsniveaus overeen met de nieuwere Nikon Z 6 en Canon EOS RP - hoewel de Panasonic Lumix S1 hier op zichzelf ver naast staat.
Dynamisch bereik
Nogmaals, de prestaties van de Sony zijn in tegenspraak met zijn leeftijd en produceren een iets beter dynamisch bereik dan al zijn rivalen tot ISO 800, hoewel bij hogere ISO-instellingen de Nikon Z 6 en Panasonic Lumix S1 merkbaar beter zijn.
Vonnis
Sony-camera's hebben een lange weg afgelegd sinds de A7 Mark II werd gelanceerd, met veel betere autofocussystemen, continu-opnamen van 10 fps en 4K-video. En toch presteert de A7 Mark II voor gewone foto's nog steeds buitengewoon goed. Het kan in andere opzichten moeite hebben om te concurreren met moderne full-frame spiegelloze rivalen, maar tegen de huidige prijzen biedt het een geweldige prijs-kwaliteitverhouding - en heeft het nog steeds de prestaties om de meerderheid van enthousiastelingen en hobbyisten tevreden te stellen die op zoek zijn naar een betaalbare route naar full-frame fotografie.
ECHTER, als u de extra kunt betalen, raden we de Nikon Z 6 of Panasonic Lumix S1 aan als betere alternatieven. De Canon EOS RP is ook goed, maar moeilijker aan te bevelen, omdat hij, afgezien van het variangle-scherm, op enkele punten beter is dan de Sony A7 Mark II en niet beschikt over de ingebouwde stabilisatie van Sony.
• De beste spiegelloze camera in 2022-2023
• De beste Sony-camera's van 2022-2023
• Sony A7R IV vs A7R III vs A7R II: pixels vs prijs, en hoe het juiste model te kiezen
