De Leica M10-R is de nieuwste in een serie Leica M-serie camera's die echt een anachronisme zijn. In een tijdperk waarin we vertrouwen op split-second meerpunts oogdetectie van dieren-AF en meer belichtingsmodi dan we weten wat we ermee moeten doen, biedt de Leica M alleen handmatige scherpstelling en handmatige belichtingsregeling, met slechts één automatische optie voor diafragma-prioriteit .
Het is een terugkeer naar de tijd van de film, toen fotografen hoogontwikkelde hand-oogcoördinatie, snelle mentale wiskunde en bliksemreflexen nodig hadden.
Tegenwoordig hebben we alle kracht van onze hersenen nodig om de veelzijdige functies van onze digitale beeldapparatuur te leren, te verwerken en toe te passen. Toen waren het je handen, ogen en reflexen die het leerproces deden.
Dit betekent dat de Leica M technisch gezien heel weinig lijkt te doen om zijn prijskaartje te rechtvaardigen, en behendigheid en reacties vereist die we waarschijnlijk niet hadden verwacht. Een Leica M zult u waarschijnlijk niet meteen leuk vinden.
5 manieren waarop u kunt fotograferen met een Leica M is anders dan al het andere
Specificaties
Sensor: 40,9 MP full-frame CMOS-sensor
Beeldprocessor: Maestro II
AF-punten: Handmatige scherpstelling met afstandsmeter en Live View
ISO-bereik: 100-50,000
Meetmodi: Enkele meetcel met rolluikgordijnen
Video: Nvt
Zoeker: Optisch direct zicht met Brightline-frames
Geheugenkaart: 2 GB intern geheugen, SD / SDHC / SDXC-kaartsleuf
LCD: 3-inch vaste TFT, 1.037K dots
Max. Uitbarsting: 4,5 fps, maximaal 10 frames
Connectiviteit: Wifi
Grootte: 139 x 38,5 x 80 mm
Gewicht: 660 g (alleen behuizing, inclusief batterij)
Belangrijkste kenmerken
Het grote nieuws met de Leica M10-R is de gloednieuwe sensor van 40 megapixels. Dit is hetzelfde als de Leica M10 Monochrom die we al hebben getest, maar deze keer heeft de sensor een standaard kleurenfilterarray en legt hij full colour afbeeldingen vast.
We hebben deze resolutie van 40 MP in geen enkele andere camera gezien, wat ons doet vermoeden dat Leica een eigen sensor heeft gekocht en niet gewoon een van die van Sony heeft gebruikt, zoals zoveel camerafabrikanten hebben gedaan.
In ieder geval is 40 megapixels een grote sprong voorwaarts ten opzichte van de 24 megapixels van eerdere Leica M-camera's, en plaatst de M10-R zeer dicht bij grote slagmensen zoals de Nikon Z7, Canon EOS R5, Panasonic Lumix S1R en Leica's eigen SL2 (Sony's A7R IV blijft op zichzelf staan).
Leica zegt dat ondanks de verbeterde resolutie, de nieuwe sensor eigenlijk lagere geluidsniveaus levert dan de vorige 24-megapixelsensor. Het is gekoppeld aan Leica's eigen Maestro II-processor en biedt een ISO-bereik van 100-50.000. Afbeeldingen kunnen worden vastgelegd als JPEG.webp's of gecomprimeerde DNG RAW-bestanden zonder verlies.
We hebben de Leica M10-R getest met een Leica APO-Summicron-M 50 f / 2 ASPH. lens, slechts een van een reeks Leica-lenzen met bajonetvatting die zich uitstrekt van een 18 mm Elmar ultragroothoek tot een APO-Telyt-M 135 f / 3.4.
Het kijksysteem van de meetzoeker heeft zijn grenzen. Voor ultragroothoeklenzen heb je een aparte clip-on zoeker nodig en deze is niet erg geschikt voor langere brandpuntsafstanden - hoewel er altijd de Live View is om op terug te vallen.
De geteste 50 mm is volgens de huidige maatstaven niet snel, maar wel extreem compact. Leica maakt snellere lenzen, maar ze zijn een stuk groter.
Bouw en gebruik
De M10-R is klein voor een full frame camera en voelt daardoor wellicht een stuk zwaarder aan dan hij in werkelijkheid is. Er is geen verhoogde grip aan de voorkant, waardoor het een beetje moeilijker is om met één hand vast te houden terwijl je rondloopt, maar daar zijn schouderbanden tenslotte voor.
Het hele lichaam is strak, eenvoudig, onopgesmukt en gestript tot de essentie. Je stelt het diafragma in op de lens, de sluitertijd (of automatisering van de diafragmaprioriteit) op de sluitertijdknop aan de bovenkant, en er is een ISO-knop helemaal links op de bovenplaat. En dat is het.
Aan de achterkant bevindt zich een vast LCD-scherm voor livebeeld, beeldweergave en menunavigatie. De M10-R maakt geen video-opnamen, dus ga niet op zoek naar een opnameknop of andere mooie kantel- of draaimechanismen op het scherm.
De zoeker is even wennen. Eigenaars van een spiegelreflexcamera en spiegelloze camera zullen gewend zijn om de scène door de cameralens te bekijken en niet meer en niet minder te zien dan de sensor zal vastleggen. Bij de Leica is de zoeker een apart venster op de wereld dat kaders heeft om te laten zien wat de huidige lens zal vastleggen, maar daarbuiten veel meer laat zien.
Je moet onthouden dat de camera slechts een deel van wat je ziet vastlegt, gemarkeerd met heldere kaderlijnen in de zoeker, die gemakkelijk worden vergeten in de hitte van het moment totdat je deze camera lang genoeg hebt gebruikt om te leren.
Ook het scherpstellen is even wennen. Het systeem is eenvoudig genoeg: u draait aan de focusring op de lens om een klein rechthoekig ‘spookbeeld’ uit te lijnen met uw onderwerp in de zoeker. Het duurt even, maar je kunt dit al snel vrij snel doen.
Het moeilijkste is niet om te leren focussen, maar om te onthouden dat je het voor elke opname moet doen - of controleer het in ieder geval.
Leica is tevreden met zijn zachte sluiteractie en de M10-R is inderdaad erg stil voor een camera met een volformaat spleetsluiter. Het is niet zo stil als een elektronische sluiter, maar voor een mechanische sluiter heeft het wel een erg leuke actie.
De meeste ontwerpelementen van de M10-R zijn volkomen logisch, zelfs in het digitale tijdperk … behalve misschien één. Om toegang te krijgen tot de geheugenkaart en de batterij moet je de hele bodemplaat losmaken en verwijderen, een terugkeer naar een tijd waarin je de film zo in de ‘oude’ Leicas stopte. Nu voelt het echter een beetje onhandiger aan dan het moet zijn, hoewel het wel betekent dat de onderkant van de camera soepel en naadloos is.
Prestatie
Normaal gesproken hebben we het op dit punt over AF-prestaties, maar de M10-R heeft geen AF, dus dat kunnen we niet doen. We kunnen echter over het belichtingssysteem praten. Dit is, net als de camera zelf, een terugkeer naar een andere tijd. Er is een enkele meetcel die de sluitergordijnen afleest voorafgaand aan de belichting, en het geeft meestal goede resultaten, maar zal de neiging hebben om zeer contrastrijke onderwerpen met gebieden met een intense helderheid te onderbelichten.
Dit is typerend voor oude filmcamera's en was vervelend wanneer films heel weinig extra schaduwdetail hadden. Het past echter heel goed bij digitale sensoren, omdat hier de hooglichten in gevaar zijn en het gemakkelijk is om details uit de schaduw te halen. Als je het niet erg vindt om onbewerkte bestanden te maken en later een kleine digitale doka-aanpassing uit te voeren, maakt de M10-R echt mooie ‘digitale negatieven’ om mee te werken.
De beeldkwaliteit is heel erg interessant. De Leica Summicron die we hebben gebruikt is scherp wijd open en extreem scherp wanneer hij een paar stops wordt gesloten. Het vertoont wel wat hoekschaduwen bij grote diafragma's, waar het niet de bijtende fijne detailweergave heeft van de beste en nieuwste spiegelloze prime-lenzen. Maar het heeft echt een mooie bokeh, een zeer aangename scherpte die wegvalt vanuit het focusvlak en een unieke ‘rendering’ die moeilijk te beschrijven is, maar gemakkelijk te zien. Deze lens heeft ook veel contrast.
Als je de laboratoriumresultaten vergelijkt, komt deze camera- en lenskoppeling iets achter bij de huidige oogst van 40 + MP digitale camera's. De echte wereldbeelden tonen echter bijtend scherpe fijne details, uitstekend contrast en kleur en deze specifieke Leica-weergavestijl. Je ziet het misschien niet, het kan je misschien niet schelen, maar de afbeeldingen hebben een andere ‘look’.
Labotests
We vergeleken de laboratoriumresultaten van de Leica M10-R met die van vier full-frame rivalen met hoge resolutie om te zien hoe deze technisch vergeleken werden.
Resolutie
De resolutie wordt gemeten in lijnbreedtes / beeldhoogte, een veelgebruikte standaard voor resolutiemeting die onafhankelijk is van de sensorgrootte.
Met 'slechts' 40 MP op de tap kan de M10-R niet dezelfde hoeveelheid fijne details oplossen als de meer pixelrijke Lumix S1R, Z 7 en A7R IV. De Leica doet er echter goed aan om consequent zijn oplossend vermogen tot ISO 6400 gevoeligheid te behouden.
Dynamisch bereik
Dynamisch bereik wordt gemeten in EV (belichtingswaarden of 'stops'). Het is een maatstaf voor het vermogen van de camera om details op te nemen in extreem heldere en donkere delen van de scène. Hoe hoger de waarde, hoe beter.
Het dynamisch bereik is uitstekend over het hele gevoeligheidsbereik van de M10-R en is vooral indrukwekkend bij hogere ISO-waarden.
Signaal - ruis verhouding
Onze signaal-naar-ruis-test meet de beeldhelderheid, met name de verhouding tussen de feitelijke beeldgegevens die u wilt vastleggen, versus de beeldruis die u niet wilt, maar die onvermijdelijk zichtbaar zal zijn bij het fotograferen met hogere ISO-gevoeligheden. Hoe hoger de score bij een bepaalde ISO-gevoeligheid, hoe beter.
In deze test is de M10-R niet zo opmerkelijk, hij produceert iets meer ruis bij lagere gevoeligheden dan zijn spiegelloze concurrenten. Bij hogere ISO-waarden waar ruis beter zichtbaar is, scoort de M10-R wel beter ten opzichte van de concurrentie. (Leica levert geen onbewerkte verwerkingssoftware. We gebruikten Adobe Camera Raw, dat meer 'lawaaierig' is dan sommige andere onbewerkte processors.)
Vonnis
Leica M-camera's zijn een verworven smaak. Ze zijn natuurlijk duivels duur en resoluut ouderwets in hun ontwerp en werking. Ze laten niet graag dwazen lijden. En toch beschikt de M10-R toevallig ook over de nieuwste digitale technologie om beeldkwaliteit te produceren die elke andere full-frame camera uitdaagt, en een opname-ervaring die uniek blijft.
Als je veel geld hebt, of je passie is techniek, erfgoed, de look en feel van klassieke camera-ontwerpen of alleen de look en feel van de foto's, dan zou de M10-R je droomcamera kunnen zijn.
Anders lijkt het misschien op een duur anachronisme dat alleen wordt gekocht door mensen met meer geld dan verstand. Je kunt dat denken als je wilt, maar het zou verkeerd zijn.
In het koude daglicht kun je natuurlijk dezelfde of betere prestaties krijgen voor de helft van de prijs in een camera die tien keer meer doet en veel minder eisen stelt aan de fotograaf. De Leica M10-R zal nooit een camera zijn die je nodig hebt, maar het kan best wel een camera zijn die je wilt!
• Beste Leica-camera's
• Leica M10 Monochrom recensie
• Beste systeemcamera's
• Beste professionele camera's
• Beste middenformaatcamera's
